Το πιο πρωτόγονο όλων των δεινοσαύρων είναι το Eoraptorlunensis. Έλαβε αυτό το όνομα το 1993, όταν στους πρόποδες των Άνδεων, που βρίσκονταν στην Αργεντινή, στους βράχους, που είναι 228 εκατομμύρια χρόνια, οι ερευνητές ανακάλυψαν τον σκελετό αυτού του πλάσματος. Οι επιστήμονες απέδωσαν αυτόν τον δεινόσαυρο, του οποίου το μήκος του σώματος έφτασε το 1m, στους θερμοπόδες - αρπακτικούς δεινόσαυρους από τη σειρά των ορνιθισσίδων.
Ο Therizinosaurus ονομάστηκε ο πιο γελοί δεινόσαυρος
Τα πόδια του έμοιαζαν με τα πόδια του πουλιού, καθένα από τα οποία είχε 4 λειτουργικά δάχτυλα και στο τέλος του ρύγχους του πλάσματος υπήρχε ένα ράμφος χωρίς δόντια.
Οι Sauropods ήταν εκπρόσωποι των δεινόσαυρων δεινοσαύρων. Διακρίθηκαν από άλλα τέρατα από τον απίστευτα μακρύ λαιμό και την ουρά τους. Οι Sauropods κινούνταν με τέσσερα άκρα. Αυτοί οι χορτοφάγοι δεινόσαυροι κατοικούσαν στο μεγαλύτερο μέρος της γης κατά την Κρητιδική και Ιουρασική περίοδο (208-65 εκατομμύρια χρόνια πριν).
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι βαρύτεροι δεινόσαυροι ήταν:
- Τιτανόσαυροι Antarctosaurus giganteus (γιγαντιαίοι Αρκτικοί δεινόσαυροι), απολιθώματα των οποίων έχουν βρεθεί στην Αργεντινή και την Ινδία. Το βάρος τους έφτασε τους 40-80 τόνους. Επιπλέον, το κατά προσέγγιση βάρος του αργεντινού τιτανόσαυρου (Argentinosaurus) θα μπορούσε να φτάσει τους 100 τόνους. Τέτοιες εκτιμήσεις έγιναν το 1994 με βάση μετρήσεις του μεγέθους των γιγαντιαίων σπονδύλων του.
- Το brachiosaurus Brachiosaurus altithorax πήρε το όνομά του από τα μακρά πρόσθια τους. Το βάρος αυτών των γιγάντων ήταν 45-55 τόνοι.
- Diplodocus Seismosaurus halli (σαύρες που ταλανίζουν τη γη) και Supersaurus vivianae, που ζύγιζαν περισσότερους από 50 τόνους, και σύμφωνα με ορισμένες πηγές μπορούσαν να πλησιάσουν τους 100 τόνους.
Το μεγαλύτερο και ψηλότερο είδος δεινοσαύρων
Ο σκελετός του οποίου κατάφερε να επιβιώσει εντελώς, ανακαλύφθηκε στην Τανζανία, πιο συγκεκριμένα στο Teguru, Brachiosaurus brancai. Τα ερείπια του βρέθηκαν στις καθυστερημένες ιουρασικές καταθέσεις, που σχηματίστηκαν 150-144 εκατομμύρια χρόνια πριν. Οι ανασκαφές πραγματοποιήθηκαν το 1909-1911 από γερμανικές αποστολές. Η προετοιμασία των οστών και η συναρμολόγηση του σκελετού πραγματοποιήθηκαν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Humboldt του Βερολίνου. Ο σκελετός ενός δεινοσαύρου δημιουργήθηκε από τα οστά ενός, αλλά πολλών ατόμων το 1937. Το συνολικό μήκος του σώματος του βραχιόσαυρου ήταν 22,2 μέτρα, το ύψος στο ακρώμιο ήταν 6 μέτρα και το ύψος με το κεφάλι ανυψωμένο ήταν 14 μέτρα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, το βάρος του, σύμφωνα με τους επιστήμονες, έφτασε τους 30-40 τόνους. Η μικρή κνήμη ενός άλλου βραχιοσαύρου, που διατηρείται επίσης στο μουσείο, υποδηλώνει ότι αυτοί οι δεινόσαυροι θα μπορούσαν να ήταν πολύ μεγαλύτεροι.
Οι μεγαλύτεροι δεινόσαυροι ήταν
ο brachiosaurus Breviparopus, του οποίου το μήκος του σώματος θα μπορούσε να είναι 48 m, και το διπλό εστίαση Seismosaurus halli, που ανακαλύφθηκε στην πολιτεία των ΗΠΑ στο Νέο Μεξικό το 1994, του οποίου το μήκος του σώματος έφτασε τα 39-52 m. Η σύγκριση των οστών των ζώων χρησίμευσε ως βάση για τη λήψη τέτοιων εκτιμήσεων.
Θεωρούνται οι μικρότεροι δεινόσαυροι
ο κοσμογναθός (γοητευτικό σαγόνι) που κατοικεί στο νότιο τμήμα της Γερμανίας και τη νοτιοανατολική περιοχή της Γαλλίας και τον μικρό-μελετημένο φυτοφάγο Fabrosaurus που έζησε στην αμερικανική πολιτεία του Κολοράντο Το μήκος αυτών των πλασμάτων, από την άκρη της μύτης έως την άκρη της ουράς, ήταν 70-75cm. Το βάρος του πρώτου έφτασε τα 3 κιλά, το βάρος του δεύτερου - 6,8 κιλά.
Ο Αγκυλόσαυρος θεωρείται ο πιο θωρακισμένος
όλων των δεινοσαύρων που υπήρχαν στον πλανήτη μας. Το κεφάλι και η πλάτη τους προστατεύονταν καλά από οστά πλάκες, αγκάθια και κέρατα. Το πλάτος του σώματός τους ήταν περίπου 2,5 μέτρα. Το κύριο χαρακτηριστικό τους ήταν μια ουρά, στο τέλος της οποίας μια τεράστια ράβδος έφτανε.
Τα μεγαλύτερα ίχνη μιας προϊστορικής σαύρας
βρέθηκαν ίχνη το 1932 στο Sal Lake City, την αμερικανική πολιτεία της Γιούτα. Ανήκαν σε έναν μεγάλο hadrosaurus (platypus) που περπατούσε στα πίσω πόδια του. Τα κομμάτια είχαν μήκος 136 εκατοστά και πλάτος 81 εκατοστά. Άλλες αναφορές από το Κολοράντο και όλη την ίδια Γιούτα ανέφεραν ένα άλλο αποτύπωμα πλάτους 95-100μ. Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, το πλάτος των οπίσθιων ποδιών των μεγαλύτερων βραχιοσαύρων μπορεί να φτάσει τα 100 cm.
Μεγαλύτερο κρανίο
ανήκε στον Τοροσαύρο, μια φυτοφάγο σαύρα που φορούσε μια τεράστια οστική ασπίδα στο λαιμό της. Το μήκος αυτού του δεινοσαύρου θα μπορούσε να φτάσει τα 7,6 μέτρα και το βάρος - 8 τόνους. Μόνο το μήκος του κρανίου, μαζί με το οστεοποιημένο «jabot», ήταν 3 μέτρα και το βάρος του ήταν περίπου 2 τόνοι. Αυτό το «έξυπνο» πλάσμα ζούσε στο έδαφος των σύγχρονων αμερικανικών πολιτειών του Τέξας και της Μοντάνα.
Στη σειρά των πιο οδοντωτών δεινοσαύρων
Στην πρώτη θέση είναι τα ορνιθομιμίδια Pelecanimimus (δεινόσαυροι σαν πουλιά). Υπήρχαν πάνω από 220 εξαιρετικά αιχμηρά δόντια στο στόμα τους.
Οι ιδιοκτήτες των μακρύτερων νυχιών
βρέθηκαν θεραπευτικοί δεινόσαυροι στις ύστερες κρητιδικές αποθέσεις της λεκάνης Nemegt, που βρίσκονται στη Μογγολία. Το μήκος του νυχιού τους κατά μήκος της εξωτερικής καμπυλότητας θα μπορούσε να φτάσει τα 91 εκατοστά. Στο Tyrannosaurus rex, για σύγκριση, αυτή η τιμή ήταν 20,3 cm. Ο Therizinosaurus δεν είχε καθόλου δόντια και το κρανίο ήταν μάλλον εύθραυστο. Αυτή η σαύρα έτρωγε, σύμφωνα με τους επιστήμονες, τους τερμίτες.
Ένας spinosaurus θα μπορούσε επίσης να καυχηθεί για τα μακριά νύχια του, το συνολικό μήκος των οποίων έφτασε τα 9m και το βάρος του ήταν περίπου 2 τόνοι. Τον Ιανουάριο του 1983, ο ερασιτέχνης παλαιοντολόγος Γουίλιαμ Γουόκερ ανακάλυψε ένα νύχι μήκους 30εκ.
Μεγαλύτερα αυγά
Από όλους τους δεινόσαυρους που είναι γνωστοί στην επιστήμη, ο 12χρονος τιτάνοσαυρος Hypselosaurus priscus, που έζησε στον πλανήτη μας περίπου 80 εκατομμύρια χρόνια πριν, τοποθετήθηκε. Θραύσματα του αυγού του ανακαλύφθηκαν τον Οκτώβριο του 1961 στην κοιλάδα του γαλλικού ποταμού Durance. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι συνολικές του διαστάσεις είχαν διάμετρο 25,5 cm, μήκος 30 cm και χωρητικότητα 3,3 λίτρα.
Τα μονοπάτια που δημιουργούνται από τους δεινόσαυρους χρησιμοποιούνται από επιστήμονες για να προσδιορίσουν την ταχύτητα αυτών των ζώων. Έτσι, το μονοπάτι που βρέθηκε στην αμερικανική πολιτεία του Τέξας το 1981 επέτρεψε στους ερευνητές να συμπεράνουν ότι ένας σαρκοφάγος δεινόσαυρος μπόρεσε να κινηθεί με ταχύτητα 40 km / h. Είναι γνωστό ότι ορισμένα ορνιθομιμίδια μπόρεσαν να τρέξουν ακόμη πιο γρήγορα. Για παράδειγμα, ο ιδιοκτήτης ενός μεγάλου εγκεφάλου, ο Dromiceiomimus των 100 κιλών, ο οποίος έζησε στο τέλος της κρητιδικής περιόδου στην επικράτεια της σύγχρονης καναδικής επαρχίας Αλμπέρτα, μπορούσε εύκολα να προσπεράσει μια στρουθοκάμηλο, της οποίας η ταχύτητα κίνησης μπορεί να ξεπεράσει τα 60 km / h.
Οι πιο έξυπνοι δεινόσαυροι
Λαμβάνονται υπόψη τα Troodontids, η εγκεφαλική μάζα των οποίων σε σχέση με τη μάζα του σώματός τους ήταν συγκρίσιμη με τις ίδιες παραμέτρους που είχαν τα πιο έξυπνα πουλιά.
Ο στεγόσαυρος που έζησε πριν από 150 εκατομμύρια χρόνια στις σύγχρονες αμερικανικές πολιτείες της Οκλαχόμα, του Κολοράντο, του Ουαϊόμινγκ και της Γιούτα μπορούσε να φτάσει τα 9μ. Ωστόσο, ο εγκέφαλος αυτού του πλάσματος δεν υπερέβη το μέγεθος ενός καρυδιού, και το βάρος του ήταν μόνο 70 γραμμάρια, το οποίο ήταν μόνο 0,002% του συνολικού βάρους του σώματος, το οποίο ήταν κατά μέσο όρο 3,3 τόνοι.
Αν νομίζετε ότι έχουμε πει τα πάντα για τους δεινόσαυρους, τότε δεν είναι έτσι. Στην πραγματικότητα, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλές ανοιχτές ερωτήσεις και ενδιαφέροντα γεγονότα για αυτά τα αρχαία πλάσματα.