Οι επιστήμονες γνωρίζουν περισσότερα από διακόσια είδη μανιταριών και εξακόσια είδη φυτών που είναι ικανά να επιτεθούν, να σκοτώσουν και να καταβροχθίσουν έντομα, σκουλήκια, ακόμη και μικρά αμφίβια και πουλιά. Γιατί; Απλώς θέλουν να πάρουν τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται, ειδικά το άζωτο. Παρουσιάζουμε 7 σαρκοφάγα φυτά και μανιτάριαδελεάζοντας και θανάσιμα τα θύματά τους με τρόπους που πραγματικά κάνουν οι ταινίες τρόμου.
7. Nepentes Attenborough
Το σχήμα μοιάζει με μια τεράστια κανάτα (ή λεκάνη τουαλέτας), εξοπλισμένη με αρθρωτό καπάκι στην κορυφή. Από το εσωτερικό του καπακιού, το φυτό εκκρίνει γλυκό νέκταρ που προσελκύει tupai - μικρά θηλαστικά. Γλείφουν το νέκταρ και σκατά σε μια κανάτα, και το ικανοποιημένο φυτό επεξεργάζεται τα κόπρανα, παίρνοντας από αυτά το άζωτο και τον φώσφορο που χρειάζεται.
6. Αρπακτικό μανιτάρι
Τρία κύτταρα σε μια ειδική υφή αυτού του εντομοκτόνου μύκητα από το γένος Dreschlerella anchonia σχηματίζουν έναν μικροσκοπικό κύκλο (διαμέτρου 0,03 mm). Εάν ένα σκουλήκι νηματώδους αγγίζει μια ευαίσθητη λωρίδα στο εσωτερικό τοίχωμα του δακτυλίου, ο δακτύλιος πυκνώνει τρεις φορές στα δέκατα του δευτερολέπτου και συλλαμβάνει το θύμα. Στη συνέχεια, ειδικές υφές αναδύονται από τα τοιχώματα του δακτυλίου, οι οποίες διεισδύουν σε αυτόν, απελευθερώνουν πεπτικά ένζυμα μέσα και ξεκινούν τη διαδικασία πέψης.
5. Πεμφίγος
Τα φύλλα του φυτού είναι ένα είδος μπαλών, η μόνη τρύπα στην οποία κλείνεται από μια βαλβίδα. Οι άκρες της τρύπας καλύπτονται με υδατοαπωθητική ουσία, η οποία περιέχει επίσης ενώσεις σακχάρου που προσελκύουν έντομα. Όταν ένα απρόσεκτο έντομο αγγίζει τις ευαίσθητες τρίχες στη βαλβίδα, ανοίγει γρήγορα και το θύμα, μαζί με τη ροή του νερού, μεταφέρεται γρήγορα προς τα μέσα και η βαλβίδα χτυπά επίσης αμέσως. Το φυτό χρειάζεται μόνο να αφομοιώσει τα τρόφιμα. Ωστόσο, ορισμένα είδη πεμφίγων έχουν εγκαταλείψει τον αρπακτικό τρόπο ζωής τους, αφήνοντας τις φυσαλίδες τους να ζήσουν για φύκια και ζωοπλαγκτόν.
4. Zhiryanka
Αυτά τα φυτά παγιδεύουν τα θύματά τους με το ανάλογο κολλητικής ταινίας. Τα φαρδιά φύλλα τους καλύπτονται με μικροσκοπικές τρίχες και πολλοί αδένες εκκρίνουν ζάχαρη βλέννα που δελεάζει έντομα. Το έντομο κάθεται σε ένα φύλλο, κολλάει στη βλέννα και προσπαθεί να δραπετεύσει. Το φυτό ανιχνεύει αυτές τις κινήσεις και αρχίζει να κυλά αργά το φύλλο, ενώ άλλοι αδένες αρχίζουν να εκκρίνουν πεπτικά ένζυμα. Το τέλος είναι προβλέψιμο.
3. Sundew
Τα φύλλα του φυτού καλύπτονται με πολλές βίλες με υγρά σταγονίδια στις άκρες. Τα έντομα προσγειώνονται σε φύλλα για να δοκιμάσουν το δελεαστικό λαμπερό νέκταρ και να κολλήσουν στην ουσία των πασάρων. Τα φύλλα λυγίζουν για να καλύψουν ολόκληρο το θήραμά τους. Όλα αυτά συμβαίνουν πολύ αργά, η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει αρκετές ώρες, αλλά το θύμα παραλύεται από το αλκαλοειδές που περιέχεται στο υγρό και δεν μπορεί πλέον να διαφύγει. Τα φύλλα στη συνέχεια απελευθερώνουν ένζυμα που χωνεύουν αργά το θύμα. Σε αυτήν την περίπτωση, το sundew χρειάζεται επικονίαση για να συνεχίσει το γένος, οπότε το ίδιο το λουλούδι με πραγματικό νέκταρ βρίσκεται σε ένα μακρύ στέλεχος. Αυτό γίνεται για να μην παγιδευτούν τα έντομα επικονίασης.
2. Sarracenia
Το φυτό μοιάζει με λουλούδια που προσελκύουν έντομα σε σχήμα και χρώμα, αλλά το πάνω μέρος των φύλλων σχηματίζει ένα μακρύ, στενό δοχείο.Τα άκρα της "κανάτας" καλύπτονται με μια ολισθηρή ουσία που μοιάζει με κερί, κατά μήκος της οποίας ένα απρόσεκτο έντομο γλιστρά κάτω σε ένα υγρό, το οποίο είναι ένα μείγμα δραστικών ουσιών. Τα φτερά της βρέχονται, βυθίζεται και βυθίζεται στον πυθμένα, και εκεί πέφτει αργά.
1. Σαρκοφάγα βρωμιάδη
Ο ηγέτης της βαθμολογίας των αρπακτικών μυκήτων και των φυτών είναι εκπρόσωπος της οικογένειας των τροπικών φυτών, που περιλαμβάνουν τον ακίνδυνο ανανά. Σε ορισμένα βρομελιάδες, οι άξονες των φύλλων σχηματίζουν ένα είδος κανάτων γεμάτο υγρό και τα ίδια τα φύλλα καλύπτονται με ένα στρώμα μιας ουσίας που αντανακλά το υπεριώδες φως και προσελκύει τις μέλισσες και άλλα έντομα που είναι ευαίσθητα σε αυτό. Οι βρομελιάδες εκκρίνουν επίσης νέκταρ ενώσεις. Τα έντομα προσγειώνονται σε μια ασταθή, κονιώδη επιφάνεια, χάνουν τη στήριξη και πέφτουν στο υγρό, όπου χωνεύονται από ένζυμα που εκκρίνονται από το φυτό και τα βακτήρια που ζουν εκεί.