Το Halloween δεν είναι μόνο η αγαπημένη εποχή των μικρών φαντασμάτων και των goblin που βγαίνουν στους δρόμους να ικετεύουν γλυκά και να φοβούνται ο ένας τον άλλον. Αυτό είναι το όριο μεταξύ φθινοπώρου και χειμώνα, ζωής και θανάτου, μια εποχή φόβου και δεισιδαιμονίας.
Σας παρουσιάζουμε 5 περίεργες ιστορίες για τις αρχαίες παραδόσεις αποκριών.
5. Δηλητηριασμένη καραμέλα
Ο φόβος ότι κάποιος θα βάλει δηλητήριο ή ξυράφι σε λιχουδιές που συλλέγουν τα παιδιά την παραμονή της Ημέρας των Αγίων Πάντων προέρχεται από μια στήλη εφημερίδας. Φιλοξενήθηκε από τον Αμερικανό δημοσιογράφο Abigail Van Buren το 1983. Υπενθύμισε στους αναγνώστες τους κινδύνους του Halloween, όταν κάθε είδους άρρωστοι στο κεφάλι προσπαθούν να βλάψουν τα παιδιά των γειτόνων τους με δηλητηριασμένα γλυκά.
Όταν η αδερφή της, η Άννα Λάντερς, επανέλαβε τη δήλωση 12 χρόνια αργότερα, ο μύθος ριζώθηκε σταθερά στο μυαλό των πολιτών των ΗΠΑ. Στις Απόκριες, τα παιδιά άρχισαν να τρώνε καραμέλα υπό την επίβλεψη ενηλίκων.
Η πρώτη επιβεβαιωμένη ιστορία της βίας απόκριες καραμελών συνέβη το 2000. Ο Τζέιμς Τζόζεφ Σμιθ έδωσε σοκολάτες σε παιδιά, μέσα στα οποία έβαλε βελόνες.
4. Λάχανο για περιουσία
Οι τελευταίες ημέρες του Οκτωβρίου και οι πρώτες μέρες του Νοεμβρίου είναι η εποχή των πνευμάτων, των νεκρών και όλων των υπερφυσικών. Χωρίς έκπληξη, το Halloween θεωρήθηκε μια εξαιρετική στιγμή για μαντεία.
Στα γραπτά του Ρόμπερτ Μπερνς (18ος αιώνας), μια περίεργη μαντειακή τελετή περιγράφηκε στο Halloween. Αντί να βγαίνουν για να ικετεύσουν για καραμέλα, οι μεμονωμένοι άνθρωποι της ηλικίας γάμου έπρεπε να τραβήξουν τα μάτια με ένα μάτι.
Όσοι είναι ειδικοί στο λάχανο,
Ποιος δεν ψάχνει για πρώτη φορά
Κλείνοντας τα μάτια τους, σκίζοντας τις ρίζες
Μεγάλο και ίσιο.
Η ρίζα έδωσε πληροφορίες για τον μελλοντικό σύζυγο: κοντά ή ψηλό, ίσιο ή στραβό, υγιές ή μαραμένο. Και η γεύση του λάχανου υπαινίχθηκε για το αν η οικογενειακή ζωή με τον επιλεγμένο θα ήταν γλυκιά ή πικρή. Ακόμη και η ποσότητα βρωμιάς στη σπονδυλική στήλη είχε σημασία. Πολλή βρωμιά είναι καλή, καθώς σήμαινε να πάρει μια μεγάλη προίκα.
3. Φρούτα αντί για καραμέλα
Η γλυκιά παράδοση της παρουσίασης καραμελών στα παιδιά στις Απόκριες δεν εμφανίστηκε μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα. Αρχικά, αγοράστηκαν μικρά φαντάσματα, μάγισσες και βαμπίρ με φρούτα, ξηρούς καρπούς, ψωμάκια, κέικ και μικρά παιχνίδια. Η βιομηχανία καραμελών απομακρύνει τους ανταγωνιστές από την αγορά αποκριών από το 1960. Οι Αμερικανοί ξοδεύουν σήμερα πάνω από 20 εκατομμύρια δολάρια ετησίως για γλυκά αποκριών.
2. Απαίσια κολοκύθα
Το παράξενο έθιμο της κολοκύθας με λαμπερά μάτια για τις Απόκριες και ο όρος "κολοκύθα φαναριού" ή "λαμπτήρας του Jack" προήλθε από μια ιρλανδική λαϊκή ιστορία του 18ου αιώνα για έναν άντρα που ονομάζεται Τζακ. Εξαπάτησε τον ίδιο τον Διάβολο: πρώτα έπινε μαζί του σε μια ταβέρνα και μετά του ζήτησε να τυλίξει ένα νόμισμα για να πληρώσει. Όταν ο Unclean One εκπλήρωσε το αίτημα, ο πονηρός Ιρλανδός έβαλε ένα νόμισμα στην τσέπη του, όπου υπήρχε ένας ασημένιος σταυρός. Για την απελευθέρωσή του, ο άρχοντας του κάτω κόσμου υποσχέθηκε να μην προσποιηθεί την ψυχή του Τζακ και να τον διώξει για ένα χρόνο.
Στη συνέχεια, ο Ιρλανδός πότης εξαπάτησε για άλλη μια φορά τον Σατανά, ζητώντας του να σκαρφαλώσει μια μηλιά για φρούτα και στη συνέχεια να ξύσει γρήγορα έναν σταυρό στο δέντρο. Όταν ο Τζακ πέθανε, η ψυχή του αποκλείστηκε από τον ουρανό για κακία. Αλλά ο εκδικητικός Διάβολος δεν του επέτρεψε να ζεσταθεί από τις πυρκαγιές της κόλασης. Έτσι, ο Τζακ αναγκάστηκε να περιπλανηθεί στον κόσμο ατελείωτα.Στο τέλος, ο Διάβολος τον λυπήθηκε και του έδωσε ένα κομμάτι άνθρακα για να φωτίσει το δρόμο. Και ο περιπλανώμενος έβαλε άνθρακα μέσα στην κοίλη κολοκύθα. Πιστεύεται ότι τα φρούτα με λαμπερά "μάτια" που αφήνονται στο Halloween κοντά στο σπίτι δεν θα επιτρέψουν στα κακά πνεύματα να βλάψουν τους ενοικιαστές του.
1. Ημέρα όλων των Αγίων
Οι πρώτες θέσεις των κορυφαίων 5 περίεργων ιστοριών για τις αρχαίες παραδόσεις του Halloween πήγαν στις διακοπές, οι οποίες δημιουργήθηκαν από τον Πάπα Boniface IV τον 7ο αιώνα μ.Χ. μι. Αυτή τη στιγμή υπήρχαν τόσοι πολλοί άγιοι που δεν υπήρχαν αρκετές μέρες το χρόνο για να τους «συγκρατήσουν». Έπρεπε να δημιουργήσω μια ειδική μέρα για να τιμήσω τους δίκαιους χωρίς τη δική τους μέρα, καθώς και θαυματουργούς, τους οποίους η εκκλησία δεν αναγνώριζε επίσημα. Αρχικά η Ημέρα των Αγίων Πάντων (ή μάλλον η Μάζα των Αγίων Πάντων, Όλοι οι ιεροί εορτασμοί) γιορτάστηκε στις 13 Μαΐου, αλλά το 835 ο Πάπας Γρηγόριος IV το "μετέφερε" την 1η Νοεμβρίου Ίσως, με αυτόν τον τρόπο, η Καθολική Εκκλησία προσπάθησε να αποσπάσει τους χριστιανούς από τον εορτασμό του Σαμχάιν.