Ακόμα κι αν οι προσπάθειές μας να είμαστε μεταξύ των πλουσίων και των διάσημων δεν πετύχουν, έχουμε ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι πολλών διάσημων ανθρώπων: είμαστε πραγματικοί.
Ναι, δεν πρόκειται για κράτηση. Μερικά από τα supermodels, μασκότ μάρκας, συνθέτες και συγγραφείς δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη φαντασία των πολύ δημιουργικών ανθρώπων. Και θα σας πούμε για τις πιο διάσημες φανταστικές διασημότητες.
10. Allegra Coleman
Η Supermodel και η ηθοποιός Allegra Coleman κοσμούν το εξώφυλλο του Esquire το 1996, και σε ένα συνοδευτικό άρθρο, η συγγραφέας Μάρθα Σέρριλ δήλωσε ότι ο Coleman θα ήταν «το επόμενο κορίτσι ονείρου του Χόλιγουντ». Ένα άρθρο σχετικά με την Allegra περιέγραψε τη σχέση της με τον ηθοποιό David Schwimmer, και είπε ότι ο ίδιος ο Quentin Tarantino φέρεται να διαλύθηκε με τη Mira Sorvino για μια σχέση με τον Coleman.
Αφού το περιοδικό έφτασε στα περίπτερα, οι πράκτορες παρατάχθηκαν για να πάρουν τον Coleman, μόνο για να ανακαλύψουν ότι το άρθρο ήταν ένα εξαιρετικά επιτυχημένο φάρσα που δημιούργησε η Sherrill.
Για την ηθοποιό Eli Larter, που χαρακτήρισε τον Coleman, όλα τελείωσαν όμορφα. Τελικά κατέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στους Ήρωες λίγα χρόνια μετά την ξάρτια.
9. Betty Crocker
Η Betty Crocker έγινε η δεύτερη πιο διάσημη γυναίκα της Αμερικής σε δημοσκόπηση του 1940, πίσω από τον Eleanor Roosevelt. Αρκετά αξιοπρεπές αποτέλεσμα για μια διαφημιστική εικόνα που δεν υπήρχε στην πραγματικότητα.
Αρχικά, για λογαριασμό της Betty, απάντησαν σε επιστολές που στάλθηκαν στην εταιρεία Washburn Crosby Flour. Και το 1936 εμφανίστηκε το πρώτο της πορτρέτο, στο οποίο συνδυάστηκαν τα χαρακτηριστικά των υπαλλήλων της εταιρείας. Κατά τα επόμενα χρόνια, το πρόσωπο της Μπέτυ άλλαξε, μόνο το κόκκινο σακάκι στο οποίο φορούσε παρέμεινε αμετάβλητο.
Στην κορυφή της, η Μπέτυ έλαβε καθημερινά 4.000 έως 5.000 email. Επιπλέον, πολλοί άνδρες της πρόσφεραν να τους παντρευτεί. Μπορούμε να πούμε ότι η Betty Crocker είναι ένα από τα «μαγειρικά σύμβολα» των Ηνωμένων Πολιτειών, έχει διδάξει αμερικανική μαγειρική για περισσότερα από δώδεκα χρόνια.
8. Άλαν Σμίμι
Εάν κάποιος δεν θέλει να δηλώσει το όνομά του στις πιστώσεις μιας ταινίας, μιας τηλεοπτικής σειράς ή ενός βίντεο κλιπ, ο Άλαν Σμίμι θα έρθει πάντα στη διάσωση. Σε τελική ανάλυση, αυτός ο διάσημος σκηνοθέτης, που γυρίστηκε αριστουργήματα όπως το "Shrimp in a Frying Pan", "Hellraiser 4: Blood Relationship", "Gypsy Angel", "The Frenzy of Spirits" και πολλά άλλα είναι απλώς ψευδώνυμο.
Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις πιστώσεις του The Death of the Gunslinger (1969). Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο ηθοποιός Richard Widmark είχε έναν αγώνα με τον σκηνοθέτη Robert Totten. Λόγω αυτής της αντιπαράθεσης, ο Totten αντικαταστάθηκε στην προεδρία του σκηνοθέτη από τον Don Siegel. Και όταν τα γυρίσματα της ταινίας τελείωσαν, ούτε ο Totten ούτε ο Siegel ήθελαν τα ονόματά τους να εμφανίζονται στα credits.
7. Caroline Keane
Συγγνώμη των οπαδών του Nancy Drew: ήταν ο Edward Stratemeyer που δημιούργησε τη διάσημη σειρά ντετέκτιβ. Όταν ο Stratemeyer δεν είχε αρκετό χρόνο να γράψει κάθε ιστορία που φαντάστηκε, προσέλαβε μια ομάδα συγγραφέων (E. Squire, Harriet Adams και Mildred Benson) για να βοηθήσει στη δημιουργία της δημοφιλούς σειράς βιβλίων κοριτσιών ντετέκτιβ. Όλοι μαζί συνεργάστηκαν με το ψευδώνυμο Caroline Keane.
6.Aimi Eguti
Όταν οι οπαδοί του ιαπωνικού κοριτσιού AKB48 ανακάλυψαν ότι το νεότερο μέλος του, η 16χρονη τραγουδίστρια Aimi Eguchi, ήταν στην πραγματικότητα ένα μοντέλο υπολογιστή που συνδυάζει τα «καλύτερα» χαρακτηριστικά κάθε ενός από τα άλλα 6 μέλη, εξέπληξαν.
Σε τελική ανάλυση, η Aimi έχει ήδη γίνει διάσημη ως η πιο όμορφη στο συγκρότημα, πρωταγωνίστησε σε μια διαφήμιση και μάλιστα έθεσε το εξώφυλλο του ιαπωνικού περιοδικού Weekly Playboy. Δεν είναι κακό για ένα κορίτσι με υπολογιστή.
5. Pierre Brasso
Στην επιδίωξη της υψηλής τέχνης, ορισμένοι κριτικοί δεν μπορούν να διακρίνουν μια «σκαρίφημα» μαϊμού από έναν πίνακα από έναν πρωτοπόρο καλλιτέχνη. Αποδεικνύεται από τους χιμπατζήδες από τον Πέτρο.
Το 1964, ο δημοσιογράφος Eke "Daku" Axelson προσπάθησε να αποδείξει ότι οι κριτικοί δεν μπορούν να διακρίνουν τη σύγχρονη πρωτοποριακή τέχνη από τα σχέδια των πιθήκων. Για το σκοπό αυτό, στρατολόγησε χιμπατζήδες για να τον βοηθήσει, του έδωσε μια βούρτσα, καμβά και λαδομπογιές. Και το έργο άρχισε να βράζει.
Πίνακες του Pierre Brasso, που εκτέθηκαν σε έκθεση τέχνης στο Γκέτεμποργκ το 1964, έχουν λάβει έπαινο από κριτικούς.
"Ο Πιέρ Μπράσο ζωγραφίζει με δυνατές πινελιές, το πινέλο του στριφογυρίζει στον καμβά με άγρια εκλεπτυσμένη ... Ο Πιέρ είναι καλλιτέχνης που παίζει με τη λιχουδιά ενός χορευτή μπαλέτου ..." - έγραψε ο κριτικός τέχνης Ρόλφ Άντενμπεργκ.
Ακόμα και όταν αποκαλύφθηκε η φάρσα, ο Anderberg συνέχισε να υπερασπίζεται την άποψη ότι οι πίνακες του Pierre-Peter ήταν οι καλύτεροι στην έκθεση. Ο ίδιος ο «καλλιτέχνης», λίγα χρόνια μετά το σκάνδαλο, μεταφέρθηκε από τη Σουηδία στον ζωολογικό κήπο του Τσέστερ στην Αγγλία, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του.
4. Taro Tsujimoto
Πριν από εσάς - η υπερηφάνεια του ιαπωνικού χόκεϊ, το οποίο στην πραγματικότητα δεν υπήρχε ποτέ. Ο Taro Tsujimoto είναι μια φάρσα που ονειρεύτηκε ο γενικός διευθυντής των Buffalo Sabers το 1974 αφού κουράστηκε από την απίστευτα κουραστική διαδικασία της διαδικασίας. Αυτό ονομάζει το NHL τη μεταφορά δικαιωμάτων σε νέους παίκτες χόκεϋ που πληρούν ορισμένα κριτήρια επιλογής.
Δεδομένου ότι το NHL ήθελε πραγματικά να επεκτείνει τη βάση ταλέντων του εκτός του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών εκείνη την εποχή, λίγοι είχαν λόγο να αμφιβάλλουν για τον Tsujimoto. Αυτός ο ανερχόμενος Ιάπωνας παίκτης χόκεϋ που παίζει για το Tokyo Katanas Club (επίσης φανταστικός) αναφέρθηκε από αρκετούς κορυφαίους ιστότοπους ειδήσεων μέχρι να μάθουν ότι ήταν απλώς φάρσα
Παρεμπιπτόντως, το όνομα Taro Tsujimoto εξακολουθεί να εμφανίζεται στα επίσημα εγχειρίδια για την ομάδα των Buffalo Sabres.
3. Κέισι Νικόλ Σουίνσον
Είναι απίθανο πολλοί Ρώσοι χρήστες του Runet να είναι εξοικειωμένοι με αυτό το όνομα. Αλλά η Κέισι ήταν μια από τις διασημότητες του Διαδικτύου στο "ξένο Διαδίκτυο" στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Για δύο χρόνια, η Κέισι μίλησε ανοιχτά για την καταπολέμηση της λευχαιμίας στο ιστολόγιό της, το οποίο διαβάστηκε από χιλιάδες ανθρώπους. Όταν ο θάνατος της Svenson έγινε γνωστός το καλοκαίρι του 2001, οι οπαδοί της άρχισαν να μελετούν τη ζωή της και γρήγορα ανακάλυψαν ότι ολόκληρη η ιστορία της ήταν απλώς μια ψεύτικη δημιουργία της βαριεστημένης νοικοκυράς Debbie Svenson, η οποία δημιούργησε τη δική της ιστοσελίδα και παρουσίασε τη θλιβερή μητέρα της Casey. Είναι ενδιαφέρον ότι δεν πήρε χρήματα από ανθρώπους που ήταν συμπαθητικοί στην Κάσι.
2. Τζακ Ντάσον
Πολλοί ήταν πεπεισμένοι ότι η ιστορία του όμορφου πρωταγωνιστή τιτανικού Τζέιμς Κάμερον βασίστηκε στην ιστορία ενός πραγματικού ατόμου. Αλλά αυτό είναι απλώς φαντασία. Ας το παραδεχτούμε: ακόμα κι αν ο Τζακ Ντάσον ήταν αληθινός επιβάτης στον Τιτανικό, δεν θα μπορούσε ποτέ να ταιριάξει με τον άντρα του Λεονάρντο Ντι Κάπριο.
Ναι, υπήρχε πράγματι ο Ντάσον στο άθλιο πλοίο, αλλά όχι ο Τζακ, αλλά ο Τζόζεφ. Και ο Τζέιμς Κάμερον το ανακάλυψε μετά το γύρισμα της βραβευμένης με Όσκαρ ταινίας του. Ο Τζόζεφ ήταν στοάρος στον Τιτανικό και ήταν μεταξύ των θυμάτων του ναυαγίου του πλοίου.
Κανείς δεν παρατήρησε το θάνατό του και δεν ισχυρίστηκε το σώμα του. Ο Τζόζεφ Ντάσον θάφτηκε στην καναδική πόλη Χάλιφαξ, στο νεκροταφείο Fairway. Και μετά την κυκλοφορία της ταινίας "Τιτανικός" ένα πραγματικό προσκύνημα άρχισε στον τάφο του. Λοιπόν, αμφίβολη τύχη, αλλά αυτός ο φτωχός τύπος δεν προορίζεται διαφορετικά.
1. Σέρλοκ Χολμς
Λυπούμαστε που είχαμε κακές ειδήσεις, αλλά ο Σέρλοκ Χολμς, ο ιδιοφυής ντετέκτιβ του Λονδίνου, είναι μια από τις πιο διάσημες φανταστικές διασημότητες.
Ωστόσο, ο δημιουργός του - συγγραφέας Arthur Conan Doyle - κάποτε είπε ότι ο χαρακτήρας του Holmes αντιγράφηκε σε μεγάλο βαθμό από τον καθηγητή Joseph Bell. Εργάστηκε στο Βασιλικό Νοσοκομείο του Εδιμβούργου και μπορούσε να καθορίσει τον χαρακτήρα, το επάγγελμα και το παρελθόν ενός ατόμου από μικρές λεπτομέρειες.
Παρά την φανταστική ιστορία του, ο Χολμς όχι μόνο έζησε τον δημιουργό του για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά το 2002 έγινε επίτιμο μέλος της Αγγλικής Βασιλικής Εταιρείας Χημείας. Προς τιμήν του διάσημου ντετέκτιβ, δημιουργήθηκε ένα ειδικό ασημένιο μετάλλιο και ο Δρ John Watson το έδωσε στον Χολμς (δηλαδή, έδεσε μια κορδέλα με μετάλλιο στο λαιμό του γλυπτού). Όχι γιατρός, αλλά χημικός - πλήρες μέλος της Βασιλικής Εταιρείας Χημείας και θαυμαστής ιστοριών για τον Χολμς.
Παρεμπιπτόντως, δεν επινοείται μόνο ο Σέρλοκ Χολμς, αλλά και ο τόπος κατοικίας του - το σπίτι 221-b στην Baker Street. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ένα τέτοιο σπίτι δεν υπήρχε, αλλά όταν η Baker Street άρχισε να επεκτείνεται, αυτός ο αριθμός εισήλθε στον αριθμό των δωματίων από 215 έως 229, τα οποία ανατέθηκαν στον Εθνικό συνεταιρισμό κτηρίων Abbey. Και για πολλά χρόνια υπήρχε ένας γραμματέας στον συνεταιρισμό, που χειριζόταν ένα τεράστιο αριθμό αλληλογραφίας που ήρθε στο όνομα του Σέρλοκ Χολμς.
Με την ίδρυση του Μουσείου Sherlock Holmes στο 239, 221b Baker Street δημιουργήθηκε επίσης. Αυτό επέτρεψε να κρεμάσει μια πινακίδα με το όνομα που είναι γνωστό στους θαυμαστές του στο "σπίτι του Σέρλοκ Χολμς". Μόνο μετά από λίγο καιρό έλαβε μια επίσημη ταχυδρομική διεύθυνση 221b, Baker Street, Λονδίνο, NW1 6XE.