Είμαστε συνηθισμένοι στους κινηματογράφους, δωρεάν πρόσβαση σε πολλές ταινίες και δεν θέλουμε πλέον να το παρακολουθούμε σε ποιότητα κάτω από HD. Έχουμε ήδη προσφερθεί όχι μόνο να παρακολουθήσουμε μια ταινία, αλλά προσελκύουμε από διάφορες επιλογές για κινούμενη εικόνα - από 3D έως 7D.
Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Και λίγοι άνθρωποι σκέφτονται πώς ξεκίνησαν όλα. Ας μάθουμε μαζί την ιστορία του σχηματισμού του παγκόσμιου κινηματογράφου από τις πρώτες εικόνες έως τις έγχρωμες ταινίες.
Η πρώτη ταινία στον κόσμο - "Σκηνές στο Roundhay Garden"
Είναι γενικά αποδεκτό ότι η κινηματογραφία εμφανίστηκε το 1895. Όμως σπάνια γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι η πρώτη ταινία στον κόσμο γυρίστηκε το 1888 - "Σκηνές στον κήπο Roundhay" ("Roundhay Garden Scence").
Ο Γάλλος Louis le Prince, ο συγγραφέας αυτής της κινηματογραφικής ταινίας, χρησιμοποίησε μια τεχνολογία που ήταν καινούργια για εκείνη την εποχή: η ηχογράφηση συνεχίστηκε σε χάρτινη ταινία με ένα φωτογραφικό γαλάκτωμα που εφαρμόζεται σε αυτό. Η σκηνή έχει μήκος μόλις 1,66 δευτερόλεπτα, και σε αυτό ο Λούις έκανε μια βόλτα στον κήπο του γιου του, της πεθεράς του με τον σύζυγο και τη φίλη της Χάριετ Χάρτλεϊ.
Η επίσημη έναρξη του κινηματογράφου έγινε από τους αδελφούς Lumière και την πιο διάσημη ταινία τους "Άφιξη του τρένου στο σταθμό La Ciotat" ("L'Arrivée d'un train en gare de la Ciotat", 1895). Στη Ρωσία είναι επίσης γνωστή με τα ονόματα "Άφιξη τρένου" και "Άφιξη τρένου αλληλογραφίας".
Το οικόπεδο είναι αρκετά απλό - σε 49 δευτερόλεπτα το τρένο σταματά στο σταθμό La Ciotat και εμφανίζονται οι επιβάτες που περπατούν κατά μήκος των βαγονιών.
Ενδιαφέρον γεγονός! Αυτή η ταινία ήταν ο πρόγονος της αθόρυβης ταινίας, που ονομάστηκε «περιπλάνηση». Άρχισε να αναπαράγεται από σκηνοθέτες σε όλο τον κόσμο και μαγνητοσκόπησε τις εκδόσεις τους σε διαφορετικούς σταθμούς.
Γιατί αυτή η ταινία μικρού μήκους ντοκιμαντέρ θυμάται και γίνεται κανόνας; Για πρώτη φορά, οι δημιουργοί της εικόνας μπόρεσαν να μεταφέρουν την κίνηση στο διάστημα σε μια επίπεδη οθόνη: ένα τρένο εμφανίζεται από μακριά, περνά από ολόκληρη την οθόνη και οι άνθρωποι περπατούν κοντά σε διαφορετικά επίπεδα (γενικά, μεσαία και μεγάλα).
Με τον ρεαλισμό του, το "Arrival of the Train" εντυπωσίασε το κοινό τόσο πολύ που αναπήδησαν από την οθόνη, φοβούμενοι ότι το αυτοκίνητο θα μπορούσε να τους συνθλίψει.
Η πρώτη ταινία με ήχο - "The Jazz Singer"
Η τεχνολογία ηχογράφησης (φωνογράφος) υπήρχε ήδη πριν από την έλευση της κινηματογραφίας. Το 1894, ο Thomas Edison και ο βοηθός του William Dixon έκαναν τις πρώτες προσπάθειες να εισαγάγουν ηχογράφηση σε μια φωτογραφική μηχανή. Αλλά η εφεύρεση (kinetofonograph) παρέμεινε απλώς ένα τεχνικό συμβάν λόγω των μεγάλων προβλημάτων στο συγχρονισμό των συσκευών και της πολύ χαμηλής ποιότητας ήχου.
Ο Leon Gaumont προσπάθησε να επαναλάβει κάτι παρόμοιο το 1900: συνδύασε τη συσκευή Lumiere με έναν φωνογράφο. Ωστόσο, η εφεύρεση παρέμεινε ακατάλληλη για τη γέννηση του ήχου του κινηματογράφου για πολλά ακόμη χρόνια.
Η τεχνολογική πρόοδος απαιτούσε από τους σκηνοθέτες να προχωρήσουν: η δημοτικότητα του ραδιοφώνου επηρέασε αρνητικά τη ροή των θεατών στους κινηματογράφους. Ως εκ τούτου, η εισαγωγή του συνοδευτικού ήχου για ταινίες έχει καταστεί απαραίτητη.
Τέλος, στις 6 Οκτωβρίου 1927 κυκλοφόρησε η πρώτη ηχητική ταινία στον κόσμο Λωρίδα φιλμ "Ο Τζαζ Τραγουδιστής" κυκλοφόρησε από τους γνωστούς αδελφούς WARNER και είναι μια συναισθηματική κωμωδία. Ο ήχος σε αυτήν την εικόνα δεν είναι οι συνηθισμένες συνομιλίες των χαρακτήρων και του περιβάλλοντος θορύβου. Εδώ, χρησιμοποιείται μόνο η επικάλυψη μουσικών θραυσμάτων τζαζ και έχουν προστεθεί μόνο μερικές φράσεις (για παράδειγμα, "Έλα, μαμά, άκου!").
Ενδιαφέρον γεγονός! Για την έναρξη της ηχητικής κινηματογραφίας, το θέμα της μουσικής δεν επιλέχθηκε τυχαία.Τον Ιανουάριο του 1917, κυκλοφόρησε ένα δίσκο γραμμοφώνου με σύνθεση τζαζ στις Ηνωμένες Πολιτείες για πρώτη φορά στον κόσμο.
Η κασέτα σημειώθηκε με τη χρήση της τεχνολογίας "Vitafon" - ο ήχος καταγράφηκε για πρώτη φορά σε γραμμοφωνικές εγγραφές, οι οποίες στη συνέχεια συγχρονίστηκαν με την οθόνη.
Ένα χρόνο αργότερα, βγήκε η επόμενη ταινία "Το τραγούδι ανόητο" από τους ίδιους δημιουργούς, αλλά περιέχει ήδη πλήρεις διαλόγους των χαρακτήρων.
Η πρώτη ταινία με τον ήχο που ηχογραφήθηκε βγήκε το 1928 και κλήθηκε "Τέλειο έγκλημα".
Πρώτη έγχρωμη ταινία - "Ταξίδι στη Σελήνη"
Οι αδελφοί Lumière προσπάθησαν να ζωγραφίσουν με μη αυτόματο τρόπο τις ταινίες, αλλά οι ίδιοι δεν το θεωρούσαν σοβαρό έργο, επομένως, καμία αναφορά σε συγκεκριμένους πίνακες δεν έχει επιβιώσει στην ιστορία.
Το UK Media Museum πραγματοποίησε μεγάλη έρευνα και έρευνες στα αρχεία, με αποτέλεσμα την πρώτη έγχρωμη ταινία στον κόσμο, με τίτλο "Ταξίδι στη Σελήνη", που χρονολογείται από το 1901-1902.
Ανήκε στον Γάλλο σκηνοθέτη Georges Méliès, ο οποίος ηχογράφησε την αποστολή της αποστολής στη Σελήνη. Το χρωματικό εφέ στο "The Journey" κατάφερε να επιτύχει χρησιμοποιώντας τρεις ταινίες με διαφορετικά χρώματα, δηλαδή το μπλε, το κόκκινο και το πράσινο. Με την τοποθέτησή τους το ένα πάνω στο άλλο, ο Georges κατάφερε να πάρει μια εικόνα διαφορετικών αποχρώσεων. Δυστυχώς, δεν είχε χρόνο να ολοκληρώσει την ιδέα.
Πριν από την ανακάλυψη της ταινίας Melies, ο Herbert Calamus θεωρήθηκε ο ιδρυτής του έγχρωμου κινηματογράφου. Το 1912 ίδρυσε την εταιρεία Technicolor με τη δική του τεχνολογία για το χρωματισμό ταινιών.
Η ζωγραφική της εικόνας οφειλόταν στον ειδικό εξοπλισμό της κάμερας λήψης με ένα σύστημα γυάλινων πρισμάτων, το οποίο διαίρεσε τη φωτεινή ροή από το φακό σε δύο. Τα φίλτρα μετέφεραν την εικόνα σε δύο χρώματα σε διαφορετικές ταινίες. Ακριβώς επειδή αυτή η διαδικασία εφαρμογής χρώματος είναι αρκετά επίπονη και περίπλοκη, η εταιρεία κυκλοφόρησε την πρώτη ταινία μόνο το 1917.
Το 1922, η Technicolor έδειξε στις οθόνες την ταινία Victims of the Sea, η οποία είχε μεγάλη επιτυχία με το κοινό, αν και ήταν χρωματισμένη με μόνο τέσσερα χρώματα (πράσινο, κόκκινο, μαύρο, λευκό).
Ο πρώτος τέτοιος κινηματογράφος στην ΕΣΣΔ - "Θωρηκτό Ποτέμκιν"... Κυκλοφόρησε στις οθόνες στις 5 Δεκεμβρίου 1925 και όλο το "χρώμα" του ήταν στη βαμμένη πάνω από τη φωτεινή κόκκινη σοβιετική σημαία.
Παρά τα πολλά προηγούμενα ευρήματα, η επίσημη χρονιά της εμφάνισης του κινηματογράφου στο χρώμα θεωρείται το 1935. Στη συνέχεια, ο σκηνοθέτης Ρούμπεν Μαμούλιαν κυκλοφόρησε την ταινία του Μπέκι Σαρπ, η οποία είναι μια ταινία προσαρμογής του βιβλίου "Vanity Fair".
Σήμερα, οι ταινίες αποτελούν ορόσημο στην ιστορία του κινηματογράφου (όπως επίσης τα πρώτα κινούμενα σχέδια). Οι παλιές ταινίες είναι μια καλλιτεχνική κληρονομιά, έχουν μεγάλη αξία και εμπειρία γενεών. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πρόοδος στον κινηματογράφο κατέστη δυνατή μόνο μετά από αυτές τις πρώτες δύσκολες ανακαλύψεις.