Ένα φυτό της Νότιας Αμερικής από την οικογένεια Asteraceae, ανήκει στο Chevreulia stolonifera Ρεκόρ εύρους πτήσης Semyan... Με ρεύματα αέρα, μπορούν να ξεπεράσουν μια απόσταση μεγαλύτερη από 7,5 χιλιάδες. χιλιόμετρα.
Τουλάχιστον 12 χιλιάδες χιλιόμετρα πέρασαν τους σπόρους της τροπικής αμπέλου από την οικογένεια των οσπρίων - τη γιγαντιαία εντάδα (Entada scandens). Μεγάλα φασόλια μήκους έως 1 μ. Αυτού του φυτού ικανός να περάσει περισσότερο από ένα χρόνο σε αλμυρό θαλασσινό νερόχωρίς να χάσετε τη βλάστηση των σπόρων.
Για περίπου ένα χρόνο μπορούν να κολυμπήσουν σε γλυκό νερό γεμάτο με δερμάτινες δερμάτινες σακούλες ococ.
Το πιο κοινό ζιζάνιο, το οποίο έχει καλύψει την επικράτεια περισσότερων από 100 χωρών, είναι το είδος sedge - Cyperus rotundus. Ευτυχώς, στη Ρωσία, εκτός από τον Καύκασο, πρακτικά δεν συμβαίνει.
Ο βραζιλιάνικος υάκινθος φυτικών υδάτων, ή το Eichhornia crassipes, από το μη ρωσικό όνομα της οικογένειας Pontederiaceae, έχει εξαπλωθεί σε σχεδόν όλους τους μεγάλους ταμιευτήρες, καθώς και στις κορυφές και τις λίμνες του τροπικού New Star, St. κακόβουλο νερό copnyak.
Ένα από τα πιο ανθεκτικά σε αλάτι φυτά εδάφους είναι το colepoc (Salicornia europea, από την οικογένεια των καμινάδων). Αναπτύσσεται στις παραλίες και τα αλμυρά έλη με συγκέντρωση αλατιού έως και 6% στα υπόγεια νερά. Και εγώ οι σπόροι φυτρώνουν ακόμη και σε διάλυμα αλατιού 10%.
Η δεύτερη μεγαλύτερη οικογένεια της κατηγορίας monocots είναι τα δημητριακά · περιλαμβάνει 8 έως 10 χιλιάδες είδη. Τα δημητριακά είναι διαδεδομένα, βρίσκονται ακόμη και στα ακραία όρια της κατανομής της βλάστησης - στην Ανταρκτική και στα νησιά.
Η πράσινη άλμη Dunaliella salina μπορεί να υπάρχει σε λίμνες αλατιού με συγκέντρωση αλατιού 285 g / l.
Στην τάξη των δικοτυλήνων, η μεγαλύτερη οικογένεια - σύνθετα χρώματα. Περιλαμβάνει περίπου 900 γένη, συμπεριλαμβανομένων 13 έως 20 χιλιάδων ειδών. Όπως τα δημητριακά, τα σύνθετα λουλούδια είναι διαδεδομένα παντού - από την Αρκτική έως την Ανταρκτική, από τις πεδιάδες έως τα υψίπεδα.
Το βορειότερο σημείο της Γης όπου βρίσκεται ένα ανθοφόρο φυτό - Alpine yascock (Cerastium alpinum, από την οικογένεια οδηγών) - Νησί Lockwood, που βρίσκεται στο Αρχιπέλαγος της Αρκτικής του Καναδά - 83о24 N. Πιο βόρεια, υπάρχουν μόνο λίγα βρύα και λειχήνες. 
Τα νοτιότερα σύνορα διανομής ανθοφόρων φυτών βρίσκεται μεταξύ 64o και 66o S. στην ήπειρο της Ανταρκτικής και στα νησιά της Ανταρκτικής. Εδώ, στις ερήμους του moxo-lichen της Ανταρκτικής, υπάρχουν δύο είδη ανθισμένων φυτών - το παχύφυλλο colobanthus (Colobanthus crassifolius, από την οικογένεια των φρουρών) και η αντιπακτική γρασίδι. 
Ο υψηλότερος ρυθμός ανάπτυξης έχει Ένας από τους συγγενείς του μπαμπούκ είναι ο βρώσιμος σκαθάρι φύλλων (Phyllostachys edulis), ο οποίος αναπτύσσεται άγρια στο νότο της Κίνας. Η ημερήσια ανάπτυξη των τρεξίματος αυτού του φυτού φτάνει τα 40 cm, δηλ. 1,7 cm ανά ώρα. Σε λίγους μήνες το φύλλωμα αυξάνεται σε ύψος 30 μέτρων, φτάνοντας σε διάμετρο 50 cm.
Υπάρχουν φυτά κοινό σε όλες τις ηπείρους της Γης... Πήραν το όνομα του κοσμοπολίτικου. Τα πέντε από τα πιο διαδεδομένα φυτά περιλαμβάνουν: τσάντα βοσκού (Capsella bursa-pastoris, από την οικογένεια σταυρών), πορφυρό ή πλεκτό πουλί (Polygonum aviculare), από την οικογένεια φαγόπυρου), ετήσιο bluegrass (Poa annua από δημητριακά) ή αστέρι μπιζέλι Stellaria media, από την οικογένεια του γαρίφαλου) και dioecious τσουκνίδα (Urtica dioica, οικογένεια τσουκνίδας). 
Το πιο διαφορετικό από τον αριθμό των ειδών Το γεράκι (Hieracium, οικογένεια των Asteraceae) θεωρείται ένα είδος ανθισμένων φυτών. Τα είδη του ιάσπουρα είναι πολύ μεταβλητά, επιπλέον, υπάρχουν πολλές μεταβατικές μορφές. Επομένως, το μέγεθος αυτού του κόμβου εκτιμάται από διαφορετικούς βοτανολόγους από 1 έως 5 χιλιάδες. είδος. 
Τα sedges (Carex, οικογένεια sedge) είναι επίσης πολύ μεγάλο γένος. Προς το παρόν, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών sedge, υπάρχουν 1,5 έως 2 χιλιάδες είδη.
Το παλαιότερο δέντρο στη Γη Θεωρείται επίσης φυτό φραγκοστάφυλου - περιστρεφόμενο πεύκο (Pinus longaeva ή P. aristata), το οποίο αναπτύσσεται στα βουνά της Ανατολικής Hevada.Η μέθοδος ανάλυσης ραδιοάνθρακα έδειξε ότι η ανάπτυξη αυτού του δέντρου είναι περίπου 4900 χρόνια.
Τα βακκίνια (Vaccinum myrtyllus) και τα βακκίνια (Oxycoccus palustris) από την οικογένεια lingonberry (ταυτόχρονα με άλλες απόψεις, από την οικογένεια ερείκη) αναπτύσσονται σε σφάγνα ικανή να ανεχθεί πολύ υψηλή οξύτητα εδάφους - pH περίπου 3,5.
Ορισμένα καλλιεργημένα φυτά μπορούν να αναπτυχθούν σε ένα ευρύ φάσμα οξύτητας εδάφους Έτσι, η σίκαλη και το σόργο είναι περισσότερο αδιάφορα για την οξύτητα του εδάφους και επιβιώνουν στο εύρος pH από 4,5 έως 8,0. Τα κέικ και τα καρότα δεν ανέχονται πολύ όξινα εδάφη, αλλά ανέχονται ήρεμα τις διακυμάνσεις του pH από 5,0 έως 8,5. 
Ενας από τα "παχύτερα" δέντρα στον κόσμο θεωρείται το αφρικανικό baobab (Adansonia digitata, από την οικογένεια bombax). Η διάμετρος του κορμού του μεγαλύτερου από τα περιγραφόμενα βαομπάμπ ήταν περίπου 9 μέτρα. , 4 m σε διάμετρο. Η ηλικία αυτού του γίγαντα εκτιμήθηκε σε 3600-4000 χρόνια. Στο Μεξικό, αναπτύσσονται γιγαντιαία υδρόβια κυπαρίσσια (Taxodium mucronatum) - γυμναστικοί σπέρματα από την τάξη του κυπαρισσιού, με διάμετρο κορμού 10,9 έως 16,5 m
Το μακρύτερο δέντρο στη Γη υπάρχει ένας φοίνικας ινδικού καλάμου σε σχήμα λιάνας (γένος Calamus, οικογένεια φοινικών). Το συνολικό του μήκος, σύμφωνα με διάφορες πηγές, φτάνει τα 150 έως 300 μ. Είναι ενδιαφέρον ότι η διάμετρος του κορμού στη βάση δεν υπερβαίνει μερικά εκατοστά στο otang. Οι μίσχοι του ινδικού καλάμου εκτείνονται από δέντρο σε δέντρο, διατηρώντας τα στηρίγματα των φυτών με τη βοήθεια ισχυρών αγκαθιών που βρίσκονται στις μεσαίες φλέβες μεγάλων φτερωτών φύλλων.
Το συνολικό μήκος όλων των ριζών ενός τετραμήνου φυτού χειμερινής σίκαλης είναι μεγαλύτερο από 619 χλμ.
Τα μεγαλύτερα φύλλα στον κόσμο είναι raffia tedigera (Raphia taedigera) αναπτύσσεται στη Βραζιλία. Με μίσχο 4–5 μέτρων, η φθαρτή λεπίδα του φτάνει σε μήκος μεγαλύτερο από 20 m και πλάτος περίπου 12 m. 
Μεγαλύτερες συμπαγείς πλάκες έχει έναν νούφαρο του Αμαζονίου - Victoria amazonica (Victoria amazonica, συνώνυμο - V. regia, από την οικογένεια των νούφαρων). Η διάμετρος τους φτάνει τα 2 m και η μέγιστη «χωρητικότητα φόρτωσης» με ομοιόμορφο φορτίο είναι 80 kg. 
Ενας από τα πιο μεγάλα μπουμπούκια φύλλων (συντομευμένες μελλοντικές διαδρομές) - κεφάλι λάχανου. Το βάρος ενός κεφαλιού λάχανου μπορεί να φτάσει πάνω από 43 κιλά. 
Το πιο μικρό φυτό λουλουδιών στη γη - βρέθηκε στα γλυκά νερά της Αυστραλίας και στις τροπικές περιοχές του Παλαιού Κόσμου, το wolfia arrhiza, από την οικογένεια των papaceae. Το μικροσκοπικό φύλλο wolfia έχει διάμετρο 0,5-2 mm. Σε αυτήν την περίπτωση, το φυτό μπορεί να σχηματίσει μάλλον μεγάλες συστάδες, σφίγγοντας την επιφάνεια του νερού με μια συνεχή μεμβράνη, όπως μια συνηθισμένη πάπια. 
Το βρεφικό wolffia και ο συγγενής της έχουν πάπια (Lemna minor) και τα μικρότερα λουλούδια. Η διάμετρος τους δεν υπερβαίνει τα 0,5 mm. 
Οι μεγαλύτερες ταξιανθίες το Coryphae umbraculifera (Corypha umbraculifera), που αναπτύσσεται στη νοτιοανατολική Ασία και στα ανατολικά της Σρι Λάνκα, διαθέτει. Το ύψος της ταξιανθίας του φτάνει τα 6 μέτρα και ο αριθμός των λουλουδιών στην ταξιανθία είναι μισό εκατομμύριο. 
Μεγαλύτερο ρεκόρ ανθοφορίας ορίστε το κάπιο καύσης φοινίκων ή το κιτούλ (Caryota urens). Αυτό το δέντρο, που αναπτύσσεται στη νοτιοδυτική Ασία, ανθίζει μια φορά στη ζωή, μετά το οποίο πεθαίνει. Μια άνθηση διαρκεί συνεχώς για αρκετά χρόνια. 
Σε υψόμετρο 6218 μ. Πάνω από τη στάθμη της θάλασσας, ένα οκλαδόν φυτό του βρυόφυτου (Arenaria musciformis, από την οικογένεια Arenidae) υψώνεται στα βουνά. Ελαφρώς χαμηλότερα, σε υψόμετρο 6096 m, στα Ιμαλάια, υπάρχουν πολλά είδη edelweiss (Leontopodium) από την οικογένεια Asteraceae.
Τα καλλιεργημένα φυτά αυξάνονται επίσης ψηλά στα βουνά. Στην Κεντρική Ασία, τα χερσαία σύνορα φτάνουν τα 5.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στο Θιβέτ, το κριθάρι καλλιεργείται σε αυτό το ύψος.
Τα μεγαλύτερα φρούτα στον κόσμο μεγαλώνουν σε ένα ποώδες φυτό κοινής κολοκύθας (Cucurbita pepo) - μπορούν να ζυγίσουν πάνω από 92 κιλά.
Το μικρότερο μεταξύ των ανθοφόρων φυτών σπόρων έχει ένα παρασιτικό φυτό που ονομάζεται broomrape (Orobanche ionantha, από την οικογένεια του broomrape). Έγινε ένας σπόρος μόνο εκατό εκατοστό του γραμμαρίου. 
Περίπου 45 είδη ανθισμένων φυτών είναι τόσο πρωτότυπα που δημιουργήθηκαν ξεχωριστές οικογένειες - με ένα μόνο γένος και ένα είδος. Τα περισσότερα από αυτά τα φυτά είναι κάτοικοι τροπικών και υποτροπικών. Και στην εύκρατη ζώνη, υπάρχουν adoxa moschatellina και umbellatus (Butomus umbellatus) - οι μόνοι εκπρόσωποι των οικογενειών, αντίστοιχα, των adoxa και susak.
Μερικοί μεγάλοι κόνδυλοι (τροποποιημένοι υπόγειοι βλαστοί) σχηματίζεται από το ασιατικό φυτό γιαμ (Dioscorea alata, από την οικογένεια Dioscorea). Οι κόνδυλοι των καλλιεργημένων γιαμ μπορούν να φτάσουν μια μάζα 50 κιλών. Τρώγονται ψητά ή ψημένα και έχουν γεύση σαν πατάτες. 
Τα φύλλα του Stevia Pebo (Stevia rebaudiana), ένα φυτό της οικογένειας Asteraceae, που προέρχεται από τη Νότια Αμερική, περιέχουν γλυκοσίδες στεβίας και ρεμποδίνη, τα οποία 300 φορές πιο γλυκό από τη ζάχαρη.
Οι σπόροι περιέχουν τις περισσότερες πρωτεΐνες - 61% - περιέχει το όσπριο φυτό λούπινο (γένος Lupinus). Ωστόσο, μαζί με το λευκό, οι σπόροι λούπινου περιέχουν δηλητηριώδη αλκαλοειδή, γεγονός που τους εμποδίζει να χρησιμοποιηθούν στη διατροφή. 
Το κουβανικό δέντρο εχινόμενο με γούνα (Aeschynomene hispida, από την οικογένεια των οσπρίων) έχει το ελαφρύτερο ξύλο στον κόσμο... Η πυκνότητά του είναι μόνο 0,044 g / cm3, που είναι 23 φορές μικρότερη από την πυκνότητα του νερού και 3 φορές ελαφρύτερη από το ξύλο του διάσημου δέντρου balsa. Η σχεδία "Kon-Tiki" κατασκευάστηκε από το ξύλο του δέντρου του μπαλκόβου, στο οποίο ο διάσημος ταξιδιώτης Thor Heyerdahl διέσχισε τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Το μεγαλύτερο λουλούδι στον κόσμο - σε ένα παρασιτικό φυτό τροπικών δασών της δυτικής Σουμάτρας, που περιγράφεται το 1821 - ράφτες του Άρνολντ (Rafflesia arnoldi, από την οικογένεια Rafflesia). Προς το παρόν, οι μέγιστες διαστάσεις του υπολογίζονται σε διάμετρο 45 cm με βάρος 7 kg. 
Κάτοχος εγγραφής για την περιοχή της κορώνας, θεωρείται το ινδικό banyan tree, ή το Bengal ficus (Ficus bengalensis, από την οικογένεια μουριών). Αυτό το ficus σχηματίζει στους πλευρικούς κλάδους μεγάλο αριθμό εναέριων ριζών, οι οποίες, φτάνοντας στο έδαφος, φωλιάζουν και μετατρέπονται σε ψεύτικους κορμούς. Ως αποτέλεσμα, η τεράστια κορώνα του δέντρου υποστηρίζεται από υποστηρίγματα ρίζας. Το πιο διάσημο από τα banyans μεγαλώνει στον βοτανικό κήπο της πόλης της Καλκούτα. Το 1929, όταν έγιναν μετρήσεις, η περιφέρεια της κορώνας της ξεπέρασε τα 300 μ. (Ελαφρώς μικρότερη από 100 μέτρα σε διάμετρο) και ο αριθμός των "κορμών" - εναέριες ρίζες - έφτασε τους 600. 
Οι σπόροι Nelumbo nucifera (οικογένεια λωτού), που ανακαλύφθηκαν το 1951 στην Ιαπωνία, σε τύρφη σε βάθος 5,5 μ., Βρίσκονταν σε μια βάρκα που ανήκε σε έναν άνδρα της Εποχής των Λίθων. Αφού τα εξήγαγε από την τύρφη, βλάστησαν, οι λωτό αναπτύχθηκαν κανονικά και άνθισαν. Η ταφή αυτών των σπόρων σε τύρφη χωρίς τη διαθεσιμότητα οξυγόνου συνέβαλε στη διατήρηση της βιωσιμότητάς τους. Η μέθοδος ανάλυσης ραδιο-άνθρακα έδειξε ότι από αυτό Η οικογένεια ήταν τουλάχιστον 1040 ετών. 
Οι μεγαλύτερες συνθήκες τυπικό για ένα δέντρο αρτοποιίας από την οικογένεια μουριών, πιο συγκεκριμένα - ένα από τα είδη του, ο καρπός (Arctocarpus heterophyllus). Το βάρος ενός σπόρου είναι περίπου 40 kg, μήκος - περίπου 90 cm, πλάτος - έως 50 cm.
Οι μεγαλύτεροι κόκκοι γύρης - η διάμετρος τους είναι 250 μικρά - είναι κοινές κολοκύθες. ΚΑΙ πολύ λεπτή γύρη σχηματίζεται στους ανθήρες του ξεχάστε-μου-όχι (Myosotis sylvatica) - 2-5 μικρά. Είναι ενδιαφέρον ότι και τα δύο φυτά επικονιάζονται με έντομα. Στα ακάρεα φυτά, η διάμετρος των κόκκων γύρης είναι, κατά μέσο όρο, 20-50 μικρά. 
Το ψηλότερο δέντρο στη Γη Προς το παρόν, θεωρείται το αειθαλές sequoia (Sequoia sempervirens) Hyperion. Το μεγαλύτερο δέντρο που μετρήθηκε ποτέ τον περασμένο αιώνα στο Εθνικό Πάρκο των Ηνωμένων Πολιτειών, είχε ύψος 120 μ. Και ονομαζόταν «Πατέρας του Λέοντα». Κοντά σε μέγεθος με το sequoia αειθαλές και το sequoia dendron, ή το μαμούθ δέντρο (Sequoiadendron giganteum). Ωστόσο, αυτά τα φυτά ανήκουν σε gymnosperms (σειρά κυπαρισσιών), και τα ψηλότερα ανθοφόρα φυτά στη Γη είναι ο Αυστραλιανός ευκάλυπτος (Eucalyptus, η οικογένεια του κόσμου). Τα υψηλότερα δέντρα ευκαλύπτουυπάρχουν τώρα, υπάρχουν δύο δέντρα που ανήκουν στο είδος Eucalyptus regnans. Ένα από αυτά έχει ύψος 99,4 m και το άλλο 98,1 m. 
Το πιο "ανθεκτικό στη θερμότητα" γη είναι ένα αγκάθι καμήλας (Alhagi camelorum, από την οικογένεια των οσπρίων). Θα πάρει τη θερμοκρασία έως τους +70 oC. 
Βλαστοί δέντρων της γέφυρας γενών (Betula, οικογένεια σημύδας), λεύκας (Populus, οικογένεια ιτιών) και - από φραγκοστάφυλα - larch (Larix) είναι πολύ ανθεκτικά στο κρύο... Μπορούν να αντέξουν την ψύξη στους –196 ° C. Τα μοσχεύματα φραγκοστάφυλου (Ribes nigrum, από την οικογένεια φραγκοστάφυλων) είναι σε θέση να αντέξουν την ψύξη στους -253 ° C, χωρίς να χάσουν την ικανότητα να ριζώσουν μετά την απόψυξη. Ωστόσο, αυτή είναι η δυνητική ανοχή στο κρύο των φυτών, που καθορίζεται υπό εργαστηριακές συνθήκες. Στον πόλο του ίδιου κρύου στα βόρεια βάθη σημύδας και αγριόπευκου, η θερμοκρασία πέφτει στους -71 oC 
Και τέλος, μερικά πιο ενδιαφέροντα γεγονότα που σχετίζονται με άλλες ομάδες φυτών και μυκήτων.
Μεγάλο υδρόβιο φυτό Caмoe - μακροκύστη καφέ νερού (Macrocystis pyrifera). Το μέγιστο μήκος του, σύμφωνα με διάφορες πηγές, κυμαίνεται από 70 έως 300 m. 
Μέγιστη εμβάπτιση στη στήλη νερού είναι επίσης το καφέ φύκι Podpigeca kelp (Laminaria rodriguesii). Στην Αδριατική Θάλασσα, υψώθηκε από βάθος περίπου 200 μέτρων. 
Και εδώ είναι το μπλε-πράσινο νηματοειδές ινώδες ινώδες (Oscillatoria electrormis) είναι εξαιρετικό ζει και αναπαράγεται σε ζεστό νερό πηγής, η θερμοκρασία στην οποία φτάνει τους +85,2 ° C. 
Οι θάμνοι λειχήνες όπως η κλαδονία σε ξηρή κατάσταση παραμένουν ζωντανοί μετά τη θέρμανση στους +101 ° C.Το λεπτό βρύο barbul (Barbula gracilis) διατηρεί τη βιωσιμότητά του ακόμη και αφού το διατηρήσει σε θερμοκρασία + 110–115 ° C για 30 λεπτά.
Ο τίτλος του πιο ανθεκτικού στην ξηρασία φυτού διεκδικείται από τη θαλάσσια καφέ άλγη - φούσκα φούσκα (Fucus vesiculosus). Αντέχει δεκαπλάσια απώλεια υγρασίας από το αρχικό του περιεχόμενο. Παρεμπιπτόντως, αυτό είναι το πιο παγετό χωρίς φύκια... Το Fucus μπορεί να αντέξει σε θερμοκρασίες έως –60 ° C. 
Ρυθμός ανάπτυξης του καρποφόρου σώματος του μύκητα Τα κοινά σκαθάρια (Phallus impudicus) είναι διπλάσια από το ρυθμό ανάπτυξης των βλαστών του φυλλώματος, φτάνοντας τα 5 mm ανά λεπτό. 
Το πυκνότερο ξύλο, το οποίο είναι 1,5 φορές βαρύτερο από το νερό, έχει ένα piratinera (γένος Piratinera, από την οικογένεια μουριών) που αναπτύσσεται στη Γουιάνα. Σχεδόν το ίδιο πυκνό ξύλο κατέχεται από το guaiac, ή το bakout tree (Guajacium officinale, από την οικογένεια των aromaticaceae). Η πυκνότητά του είναι 1,42 g / cm3. Στην πραγματικότητα, το ξύλο του δέντρου ψησίματος σχεδόν δεν χάνει τον αδένα. 