Στον κόσμο του αθλητισμού, η δημοτικότητα και η συμμετοχή είναι κρίσιμοι παράγοντες. Χωρίς παίκτες ή θεατές, οποιοδήποτε άθλημα θα ξεχαστεί γρήγορα και θα εξαφανιστεί (αν και όχι πάντα για το χειρότερο).
Σας παρουσιάζουμε περισσότερο ασυνήθιστα και ξεχασμένα αθλητικά παιχνίδια.
5. Τράβηγμα του χελιού
Ανοίγει τα κορυφαία 5 πιο ασυνήθιστα και ξεχασμένα αθλητικά παιχνίδια βίαιη ψυχαγωγία δημοφιλή στην Ολλανδία τον 19ο αιώνα. Υπήρχαν δύο κύριες ποικιλίες αυτού του αθλήματος. Το ένα είναι το κλασικό ρυμουλκό του πολέμου, το οποίο παίζεται από ένα σαπούνι. Το δεύτερο είναι μια προσπάθεια να αρπάξει ένα χέλι που κρέμεται πάνω από το κανάλι. Οι συμμετέχοντες στη διασκέδαση κολύμπησαν κατά μήκος του καναλιού σε μια βάρκα και έπρεπε να πηδήξουν για να αρπάξουν ένα ψάρι που κρέμεται από ένα σχοινί. Για πολλούς αθλητές, αυτό τελείωσε με μια βουτιά σε κρύο νερό.
4. Ρίχνουν στον κόκορα
Αυτό το ασυνήθιστο και αξέχαστα ξεχασμένο αιματηρό άθλημα ήταν γνωστό στην Αγγλία μέχρι τον 18ο αιώνα. Ο κόκορας ήταν δεμένος με έναν πόλο και οι παίκτες έριξαν διάφορα αντικείμενα σε αυτό: από αιχμηρά μπαστούνια σε κλαμπ (όταν δεν υπήρχαν μπαστούνια στο χέρι). Εάν ο παίκτης χτύπησε τον κόκορα χωρίς να τον σκοτώσει, του επιτράπηκε να προσπαθήσει να τελειώσει το αναισθητοποιημένο πουλί πριν ξυπνήσει. Σε περίπτωση τύχης, ο νικητής πήρε το τρόπαιο για τον εαυτό του.
Η παράδοση της ρίψης ενός κόκορα συνδέθηκε με το Shrovetide (την τελευταία ημέρα πριν από τη Σαρακοστή). Επίσης, η διασκέδαση ασκούσε συχνά σε παμπ, ο νικητής έλαβε έναν κόκορα ως βραβείο.
Το 1660, το παιχνίδι απαγορεύτηκε στο Μπρίστολ. Μόλις το μάθουν, οι εξοργισμένοι κάτοικοι πήγαν στο σπίτι του δημάρχου και άρχισαν να ρίχνουν σκύλους και γάτες στα παράθυρα.
3. Πιτς
Ένα αρχαίο αθλητικό παιχνίδι των Μάγια παρόμοιο με το ποδόσφαιρο. Συχνά χρησιμοποιείται ως τρόπος επίλυσης διαφορών μεταξύ κοινοτήτων. Δεδομένου ότι μερικές φορές θυσιάστηκε ο αρχηγός της ηττημένης ομάδας, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τη ζέστη του ανταγωνισμού.
Η αθλητική εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε μια μεγάλη περιοχή που περιβάλλεται από περιφραγμένους τοίχους από όλες τις πλευρές. Οι παίκτες έπρεπε να χτυπήσουν το σημάδι στον τοίχο των αντιπάλων με μια μπάλα από σκληρό καουτσούκ. Ασυνήθιστο στο παιχνίδι ήταν ότι η μπάλα δεν μπορούσε να αγγίξει το έδαφος, δηλαδή, οι αθλητές έπρεπε να την αναχαιτίσουν στον αέρα. Εάν η μπάλα άγγιξε το έδαφος περισσότερες από δύο φορές ή οι παίκτες χρησιμοποίησαν τα χέρια τους για να κατευθύνουν την μπάλα, οι πόντοι αφαιρέθηκαν από την ομάδα.
2. Πετώντας την αλεπού
Η αρχαία και ασυνήθιστη αθλητική ψυχαγωγία διαδόθηκε στους 17-18 αιώνες. Έπαιζαν ζευγάρια, σε μια μεγάλη περιφραγμένη περιοχή. Στο γήπεδο, το άκρο του οποίου κρατήθηκε από τα μέλη της ομάδας. Όταν το ζώο έτρεξε στη σφεντόνα, και οι δύο παίκτες, τραβώντας τα άκρα της σφεντόνας, έριξαν την αλεπού στον αέρα. Το ζευγάρι που κατάφερε να ρίξει έναν ζωντανό αθλητικό εξοπλισμό στο υψηλότερο ύψος έγινε ο νικητής. Το ρεκόρ ήταν το ρίξιμο των 7,5 μέτρων της αλεπούς.
Οι Foxes δεν ήταν οι μοναδικοί αδιάθετοι συμμετέχοντες σε αυτό το περίεργο αθλητικό παιχνίδι. Άλλα ζώα (λαγοί, ασβοί, λύκοι, ακόμη και αγριογούρουνοι) χρησιμοποιήθηκαν όταν η αλεπού δεν ήταν κοντά. Το άθλημα ήταν επικίνδυνο για όλους τους συμμετέχοντες, επειδή τα εκφοβισμένα ζώα συχνά επιτέθηκαν σε ανθρώπους.
1. Naumachia
Κορυφαία βαθμολογία των πιο ασυνήθιστων και ξεχασμένων αθλητικών παιχνιδιών είναι η αρχαία ρωμαϊκή ψυχαγωγία, στην οποία έλαβε μέρος τα πολεμικά πλοία. Το Κολοσσαίο ήταν γεμάτο νερό και μια απομίμηση μιας ναυτικής μάχης ξετυλίχθηκε μπροστά στα μάτια του κοινού.
Ο πρώτος ηχογραφημένος αγώνας χρονολογείται από το 45 π.Χ.Ο Ιούλιος Καίσαρας διέταξε να σκάψει μια γιγαντιαία λίμνη στο Champ de Mars, και 2 χιλιάδες μονομάχοι σε 16 μαγειρεία μάχονται μεταξύ τους για τη διασκέδαση του πλήθους. Και το 52 μ.Χ. Η Ναυμαχία έγινε τόσο δημοφιλής και αιματηρή όσο οι αγώνες μονομάχων. Οι Ρωμαίοι άρχισαν ακόμη και να ενσωματώνουν πτυχές του θεάτρου σε αυτό το καταπληκτικό άθλημα, που απεικονίζει ναυτικές μάχες μεταξύ Ελλήνων και Περσών. Στη συνέχεια, κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Φλάβων, οι αναφορές στη Ναβάχα εξαφανίστηκαν ξαφνικά από τα ρωμαϊκά κείμενα. Οι ιστορικοί δεν ξέρουν γιατί συνέβη αυτό.