Σε μια προσπάθεια να προκαλέσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά στον εχθρό, ο στρατός διαφορετικών χωρών πήγε σε πειράματα που μπορούν τώρα να ονομαστούν απάνθρωπα. Ως ζωντανό όπλο χρησιμοποιούμενα ζώα, πουλιά (θυμηθείτε τουλάχιστον την Πριγκίπισσα Όλγα και την εκδίκηση της στους Δρεβλυνούς), ακόμη και εκπροσώπους του Homo sapiens.
Εδώ κορυφαίες 7 περιπτώσεις στην ιστορία όταν οι άνθρωποι χρησιμοποιήθηκαν ως ζωντανά όπλα.
7. "Κάιτεν"
Μέχρι το τέλος του 1943, οι πρώτες ιαπωνικές επιτυχίες στον Ειρηνικό είχαν οδηγήσει σε μια σειρά καταστροφικών ήττων. Τον Ιούνιο του 1942, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ νίκησε το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό από το Midway Atoll.
Εξαντλημένος με την καταπολέμηση ενός εχθρού με σχεδόν απεριόριστους πόρους, οι Ιάπωνες χρειάστηκαν ένα θαύμα για να αποτρέψουν την ήττα. Έτσι στράφηκαν στον μοναδικό πόρο που είχαν μείνει - τους νέους.
Ιάπωνες βομβιστές αυτοκτονίας από το αυτοκρατορικό ναυτικό χρησιμοποίησαν τορπίλες Kaiten για να χτυπήσουν χειροκίνητα μεγάλους στόχους. Όλοι οι πιλότοι του Kaiten ήταν εθελοντές μεταξύ 17 και 28 ετών.
Οι πρώτες τορπίλες είχαν έναν πιλοτικό μηχανισμό εκτόξευσης, αν και δεν το χρησιμοποίησε ούτε ένα υποβρύχιο kamikaze. Δεν υπήρχαν πλέον μεταγενέστερες τροποποιήσεις αυτού του μηχανισμού.
Περισσότεροι από 100 πιλότοι Kaiten έχουν πεθάνει κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης ή των επιθέσεων. Περισσότεροι από 800 Ιάπωνες ναυτικοί σκοτώθηκαν κατά τη μεταφορά τους στους στόχους τους. Εν τω μεταξύ, οι εκτιμώμενες απώλειες των Αμερικανών είναι λιγότεροι από 200 άτομα. Τελικά, οι Ιάπωνες κατάφεραν να βυθίσουν μόνο δύο μεγάλα πλοία - το δεξαμενόπλοιο Mississineva και το καταστροφικό συνοδεία Underhill. Αυτό σαφώς δεν ήταν αρκετό για να αλλάξει το ισοζύγιο ισχύος στον Ειρηνικό Ωκεανό.
6. Βόμβα μεσολάβησης
Αυτή η τακτική χρησιμοποιήθηκε ευρέως από τους μαχητές του Ιρλανδικού Ρεπουμπλικανικού Στρατού (IRA). Αποτελείται από τα εξής:
- Οι μαχητές του IRA έχουν αιχμαλωτίσει συγγενείς πρώην μελών των βρετανικών δυνάμεων ασφαλείας ή άτομα που εργάζονται στις δυνάμεις ασφαλείας.
- τους διέταξε να παραδώσουν μια βόμβα σε ένα αυτοκίνητο σε μία από τις βρετανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
- μερικές φορές ο οδηγός είχε λίγα λεπτά για να φύγει από το αυτοκίνητο προτού εκραγεί. Αλλά δεν ήταν πάντα τόσο τυχεροί.
Αυτή η τακτική υιοθετήθηκε στη συνέχεια από το FARC στην Κολομβία και τους αντάρτες στη Συρία. Και αν όλοι οι άλλοι συμμετέχοντες σε αυτή τη συλλογή ήταν εθελοντές, τότε στην περίπτωση της βόμβας Proxy, χρησιμοποιήθηκαν ακούσιοι βομβιστές αυτοκτονίας.
5. Maiale ("χοιρίδιο")
Αυτό ήταν το όνομα της επανδρωμένης τορπίλης που χρησιμοποίησαν οι Ιταλοί στον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο για να επιτεθούν σε πλοία σε εχθρικά λιμάνια.
Το όργανο θανάτου πέντε μέτρων οπλίστηκε με κεφαλή 300 κιλών ή δύο κεφαλές 150 κιλών. Πίσω από την κεφαλή υπήρχε ένας θωρακισμένος πίνακας ελέγχου για τον κύριο χειριστή, ο οποίος καθόταν στο τορπίλι σαν να ήταν άλογο. Πίσω από τη δεξαμενή γρήγορης κατάδυσης ήταν ένας βοηθός. Το Maiale παραδόθηκε στην επιθυμητή τοποθεσία από ένα υποβρύχιο μεταφορέα.
Πλησιάζοντας το εχθρικό πλοίο, οι Ιταλοί δύτες έπρεπε να διαχωρίσουν το μπροστινό μέρος της τορπίλης, όπου βρισκόταν η κεφαλή, και να το συνδέσουν στο κύτος του πλοίου χρησιμοποιώντας ισχυρούς μαγνήτες. Θεωρητικά, είχαν 2,5 ώρες πριν από την έκρηξη για να κολυμπήσουν. Στην πράξη, η Maiale ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί. Λόγω της ιδιότροπης φύσης της, πήρε το ψευδώνυμό της.
Ωστόσο, με τη βοήθεια του Maiale, το ιταλικό ναυτικό κατάφερε να πραγματοποιήσει αρκετές επιτυχημένες επιχειρήσεις. Οι τορπίλες με καθοδήγηση από τον άνθρωπο έπαψαν να χρησιμοποιούνται μετά το 1943, όταν η Ιταλία υπέγραψε μια ειρηνευτική συνθήκη με τους Συμμάχους.
4. Yokosuka MXY7 "Oka"
Αυτό το όνομα, διασκεδαστικό για το ρωσικό αυτί, δόθηκε σε μια απολύτως όχι αστεία "φτερωτή βόμβα" με μηχανή πυραύλων. Κατασκευάστηκε στο Land of the Rising Sun στο τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, και ελέγχθηκε, το μαντέψατε, από έναν πιλότο αυτοκτονίας - ένα kamikaze.
Λόγω του μικρού εύρους δράσης "Oka", που σημαίνει "κεράσι ανθίσει" στα Ιαπωνικά, έλαβε το ψευδώνυμο "baka" από τους Αμερικανούς (μεταφράστηκε από τα Ιαπωνικά - "ανόητος").
Αυτό το ξύλινο ανεμόπτερο μετέφερε 1,2 τόνους αμμωνίου στο τόξο. Μεταφέρθηκε με αεροπλανοφόρο. Στην ουρά του εχθρικού πλοίου, το ανεμόπτερο χωρίστηκε από το αεροπλανοφόρο και γλίστρησε έως ότου ο πιλότος το σταθεροποίησε και στόχευε στον στόχο. Στη συνέχεια, το kamikaze άνοιξε τους ενισχυτές πυραύλων και πλησίασε τον στόχο πριν από τη σύγκρουση, η οποία προκάλεσε την έκρηξη των εκρηκτικών.
Τα περισσότερα από τα αεροπλανοφόρα της Oka χάθηκαν κατά την προσέγγιση. Και εάν η επίθεση καμικάζε ήταν επιτυχής, τότε τα θύματά της ήταν κυρίως οι καταστροφείς της περιπολίας ραντάρ που είχαν απομακρυνθεί από τις κύριες δυνάμεις. Ωστόσο, παρά τη χαμηλή αποτελεσματικότητά του, το "Oka" έδειξε την πορεία ανάπτυξης των αντιαεροπορικών όπλων, η οποία οδήγησε στη δημιουργία αντιπυραυλικών πυραύλων.
3. Sonderkommando "Έλβα"
Τα γερμανικά καμικάζι συμπεριλήφθηκαν επίσης στην αξιολόγηση των βομβιστών αυτοκτονίας. Η έννοια του απελπισμένου έργου για τη δημιουργία "ζωντανών κριών" ήταν να προκαλέσει τη μέγιστη ζημιά στους αγγλοαμερικανικούς βομβαρδιστικούς.
Οι ελαφροί μαχητές "Messerschmitt" Bf-109G-10 χρησιμοποιήθηκαν για τις επιθέσεις. Όλα τα όπλα αφαιρέθηκαν από αυτά εκτός από ένα πολυβόλο.
Η πρώτη πτήση του Sonderkommando Elba, η οποία είχε 150 μαχητές στη διάθεσή της, πραγματοποιήθηκε στις 7 Απριλίου 1945. Ωστόσο, μόνο 70 από αυτούς έφτασαν στο γκολ. Οι Γερμανοί κατάφεραν να καταστρέψουν 8 Αμερικανούς βομβιστές, ενώ οι απώλειες του Έλβα ανήλθαν σε 53 αεροσκάφη και 30 πιλότους.
2. "Xingyo"
Η δεύτερη θέση στην επιλογή του kamikaze από διαφορετικές χώρες πάει πάλι στους Ιάπωνες. Σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν τους συμμάχους από το να φτάσουν στις ακτές της χώρας τους, οι απόγονοι των Σαμουράι δεν σταμάτησαν ούτε μπροστά στο θάνατο. Μία από τις μεθόδους του αυτοκτονικού αγώνα ήταν τροποποιημένες τορπίλες - "Shinyo" (μεταφράστηκε από τα ιαπωνικά - "θεϊκό γεράκι"). Έφεραν ένα μεγάλο εκρηκτικό φορτίο.
Υπήρχαν δύο τύποι Xingyo. Το πρώτο από αυτά προοριζόταν για να αρπάξει εχθρικά πλοία. Ο πιλότος, φυσικά, πέθανε. Ένας άλλος τύπος αναπτύχθηκε για την απαλλαγή των φορτίων βάθους. Σε αυτήν την περίπτωση, ο πιλότος δεν έπρεπε να είχε πεθάνει, αν και μερικές φορές το έκανε, καθώς ακόμη και τα «θεϊκά γεράκια» δεν ήταν αρκετά γρήγορα πριν φύγουν από την περιοχή πτώσης της βόμβας πριν εκραγούν.
1. Έργο "BoMi"
Πιστεύετε ότι μια πυρηνική αποκάλυψη θα μπορούσε να είχε πραγματοποιηθεί με τις προσπάθειες τριών ανθρώπων; Αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, πίστευαν. Μία από τις πιο περίεργες προσπάθειες να μετασχηματιστούν οι άνθρωποι σε ζωντανά όπλα ονομάστηκε Bomi (Bomber-Missile).
Η ιδέα της δημιουργίας ενός "πύραυλου BoMi" προήλθε από τους Αμερικανούς τη δεκαετία του '50 του εικοστού αιώνα. Προτάθηκε η χρήση διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου δύο σταδίων (ICBM) με πλήρωμα τριών. Ήταν ένα εκσυγχρονισμένο αντίγραφο του πυραύλου Dornberger-Erike.
- Μια ομάδα δύο υποτίθεται ότι ήταν στο booster εκτόξευσης (πρώτο στάδιο) και ήταν υπεύθυνη για την εκτόξευση του πυραύλου από τη βάση.
- Ο τρίτος πιλότος βρισκόταν σε πυραύλο ολίσθησης (δεύτερο στάδιο), ο οποίος μετέφερε επίσης πυρηνική κεφαλή βάρους 1814 kg
- Το πίσω διαμέρισμα έπρεπε να χωρίσει στον αέρα και να επιστρέψει στη βάση, αλλά ο τρίτος πιλότος έπρεπε να πάρει τον πύραυλο βομβαρδισμού στο διάστημα και στη συνέχεια να τον δείξει στη Μόσχα. Υποτίθεται ότι καθοδηγείται από ραδιοφάρους στα υποβρύχια στον Ατλαντικό Ωκεανό. Σχετικά με την προσέγγιση της Μόσχας, ο πιλότος θα έδινε το στόχο στην οπτική όραση και έπειτα θα επέλεγε είτε θάνατο είτε παράδοση. Η δεύτερη επιλογή ακούγεται γελοία, καθώς ο πιλότος πιθανότατα θα παραμείνει στη ζώνη πυρηνικής απεργίας.
Ωστόσο, δεδομένης της μικρής εμβέλειας του "BUM" (δεν έφτασε στη Μόσχα από το Cape Canaveral), το έργο εγκαταλείφθηκε. Ίσως ολόκληρη η ιδέα ενός διαστημικού βομβαρδιστικού αεροπλάνου ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία από την αρχή. Με πολλούς τρόπους, φαίνεται να απηχεί μια πρώιμη συζήτηση για τον Ψυχρό Πόλεμο σχετικά με το αν η πυρηνική απεργία της Αμερικής πρέπει να αποτελείται από βομβαρδιστικά ή βλήματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα επανδρωμένο αεροσκάφος - ή ένας πύραυλος - είναι πιο ευέλικτο από ένα μη επανδρωμένο ICBM. Τελικά, ωστόσο, οι ICBM αποδείχτηκαν ως ένας ταχύτερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος παράδοσης πυρηνικών όπλων.