Κάθε χρόνο, όλο και περισσότερα αθλήματα εμφανίζονται στον κόσμο που επιτρέπουν στους ανθρώπους να παραλύσουν τον εαυτό τους. Όμως οι τραυματισμοί είναι μόνο μια πλευρά του νομίσματος. Από την άλλη πλευρά, η αδρεναλίνη, μια απερίγραπτη αίσθηση εξισορρόπησης στο χείλος της ζωής και του θανάτου, ένας τρόπος να ξεφύγεις από τη ρουτίνα της ζωής.
Εδώ είναι σημαντικό να λάβετε υπεύθυνη στάση απέναντι στα μέτρα ασφαλείας, να μην ξεκινήσετε μαθήματα χωρίς προετοιμασία, να μην προπονηθείτε μόνοι σας, και στη συνέχεια να αποφύγετε τραυματισμούς.
Όταν καταρτίζετε μια βαθμολογία με τα πιο ακραία αθλήματα, είναι δύσκολο να είστε αντικειμενικοί - ο βαθμός κινδύνου και η σοβαρότητα των αισθήσεων είναι πολύ ατομικοί και, κατά κανόνα, οι θάνατοι κρύβονται.
Οι πιθανότητές σας να πεθάνετε ενώ παίζετε σπορ (infographic)
10. Αναρρίχηση
Ένας τύπος ενεργού χόμπι, που είναι ένας τύπος ορειβασίας - αναρρίχηση σε έναν τεχνητό τοίχο αναρρίχησης ή φυσική ανάγλυφο (βράχοι) Σε γενικές γραμμές, αυτό το χόμπι δεν σχετίζεται με κινδύνους και είναι ακόμη ευεργετικό για την υγεία. Υπάρχουν όμως υπότυποι (επιτόπου, σόλο, αναρρίχηση σε απροετοίμαστες πλαγιές), όταν ένας αθλητής κινδυνεύει να πέσει και να πέσει, τότε είναι δυνατόν να κερδίσετε κάταγμα, εξάρθρωση ή διάσειση. Είναι σημαντικό να έχετε φυσική κατάσταση, να παρακολουθείτε τις διαδικασίες ασφαλείας και να επιλέγετε προσεκτικά και να ελέγχετε τον εξοπλισμό.
9. Ράφτινγκ
Αθλήματα ράφτινγκ σε ειδικά φουσκωτά σκάφη (σχεδίες) σε τραχιά ποτάμια βουνά ή τεχνητά κανάλια εμφανίστηκε σχετικά πρόσφατα στη Ρωσία. Αυτό είναι ένα μάλλον επικίνδυνο χόμπι, ειδικά σε διαδρομές κατηγορίας δυσκολίας 3-6. Οι κύριες δυσκολίες για ράφτινγκ μπορεί να είναι: υπερνίκηση μεγάλων πέτρινων ορμητικών σημείων και καταρρακτών. χτύπημα "βαρέλια" (εμπόδια με απόφραξη) και υποβρύχιες τσέπες με κοιλότητες. απομακρυσμένη από τον πολιτισμό και, κατά κανόνα, έλλειψη επικοινωνίας με τις υπηρεσίες διάσωσης.
Σε αυτό το άθλημα, οι ακραίοι αθλητές δεν είναι ασφαλισμένοι από τραυματισμό και υποθερμία: κατά τη διάρκεια του ράφτινγκ, οι αθλητές μπορούν να πεταχτούν από τη σχεδία και να πέσουν κάτω από το νερό ή να συγκρούσουν με βραχώδη εμπόδια. Ως εκ τούτου, υπάρχει ο κίνδυνος να σπάσει κάτι, να χτυπήσει μια άρθρωση ή να τραυματιστεί και να γρατσουνιστεί. Για άπειρους αναζητούντες περιπέτειες, υπάρχει το λεγόμενο εμπορικό ράφτινγκ στο πλαίσιο της κωπηλασίας.
8. Μηχανοκίνητα σπορ
Υπάρχουν πολλοί κλάδοι στον αθλητισμό μοτοσικλετών τώρα: speedway, μοτοσικλέτες δοκιμές κ.λπ. Πολλά από αυτά συνδυάζονται με υψηλή ταχύτητα, πολυπλοκότητα της πίστας, χαμηλή προστασία του αθλητή, παρά τον εξοπλισμό και κίνδυνο τραυματισμού. Εκτός από τους κλάδους υψηλής ταχύτητας, υπάρχει, για παράδειγμα, freestyle motocross, η οποία είναι η απόδοση ακροβατικών ακροβατικών στο άλμα σκι με μοτοσικλέτες cross-country.
Το Motorsport θεωρείται από ορισμένους ως το πιο επικίνδυνο άθλημα, αλλά λίγα έχουν γραφτεί για τραυματισμούς στο άθλημα. Καταφέραμε να ανακαλύψουμε ότι σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, περίπου το 90% των αναβατών είχαν τραυματισμούς κάτω των 17 ετών. Ταυτόχρονα, το 57% των αθλητών υπέστη τραυματισμούς από άλματα. Βασικά, αυτοί είναι τραυματισμοί στη σπονδυλική στήλη, διάσειση, διάστρεμμα των αρθρώσεων, κατάγματα των καρπών και του λαιμού. Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι, πολύ πιο ακραίοι διαγωνισμοί.
7. Ροντέο
Ένα παραδοσιακό άθλημα για τους Βορειοαμερικανούς, που προήλθε ιστορικά από καουμπόηδες. Υπάρχουν διάφοροι τύποι αγώνων: αγώνες σε έναν άγριο ταύρο ή σε ένα άλογο (σέλα ή όχι), πιάνοντας έναν ταύρο σε ένα λάσο, καταρρέει κ.λπ. Ταυτόχρονα, το ροντέο θεωρείται το βραχυπρόθεσμο άθλημα - διαρκεί μόνο 8 δευτερόλεπτα για να αντέξει σε έναν θυμωμένο ταύρο 800 κιλών.
Για να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι για τον αθλητή, οι ταυρομάχοι συμμετέχουν σε ταυρομαχίες για να αποσπάσουν την προσοχή του ζώου εάν πέσει ο κάουμποϋ. Αλλά ακόμη και αυτό δεν σώζει τους περισσότερους αναβάτες από πολλούς τραυματισμούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα κέρδη των πιο διάσημων καουμπόη πηγαίνουν στη θεραπεία τους.
6. Οδός
Ένα άλλο ακραίο άθλημα εφευρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του '70, αλλά μετά από λίγα χρόνια ο επίσημος διαγωνισμός διακόπηκε. Η ουσία του βρίσκεται στην κατηφόρα που βρίσκεται σε σανίδες κατά μήκος ασφάλτινων δρόμων δημόσιας χρήσης, πολύ κοντά στην κυκλοφορία αυτοκινήτων. Είναι σαν ένα εμπόδιο, μόνο το skateboard δεν έχει φρένα και οι αναβάτες δεν έχουν κανονική όραση. Επομένως, όταν φρενάρουν, χρησιμοποιούν τα πόδια και τα χέρια τους, καλά, ή απλά χτυπούν ένα κατάλληλο εμπόδιο.
Δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πόσο επικίνδυνη και τραυματική είναι αυτή η ψυχαγωγία. Φυσικά, οι «αθλητές» δεν παραμελούν τα προστατευτικά πυρομαχικά: χρησιμοποιούν κράνη, ασπίδες, γάντια και τακάκια, αλλά υπάρχουν πολύ λίγες εγγυήσεις προστασίας.
5. Speedriding (ταχεία ταχύτητα)
Πολύ νεαρός, συνδυάζοντας αλεξίπτωτο πλαγιάς, αλεξίπτωτο και αλπικό σκι, σπορ. Τα Speedriders χρησιμοποιούν έναν ειδικό τύπο ανεμοπλάνου (πτέρυγας ή ταχύτητας) και αλπικά σκι για να κατεβούν γρήγορα προς τα κάτω. Μέρος του τρόπου ο ακραίος αιωρείται στον αέρα.
Ο αθλητισμός είναι πολύ επικίνδυνος και συνεπάγεται την ανάπτυξη υψηλών ταχυτήτων (έως 100 km / h), η οποία απαγορεύεται σε πολλές πίστες του σκι και οι αθλητές καλούνται τρελοί. Τα ίδια τα speedriders χρησιμοποιούν μόνο αχρησιμοποίητες πλαγιές για να κατεβαίνουν. Φυσικά, το επίπεδο εκπαίδευσης για ταχύπλοο πρέπει να είναι στο καλύτερο του, και ακόμη περισσότερο, δεν μπορείτε να σπουδάσετε μόνοι σας.
4. Καταδύσεις σπηλαίου (καταδύσεις σπηλαίου)
Αυτό το ακραίο χόμπι σχετίζεται με τεχνικές καταδύσεις σε υποβρύχιες σπηλιές. Με την πρώτη ματιά, αυτό το άθλημα μπορεί να φαίνεται απλό, αλλά στην πραγματικότητα έχει τις δικές του δυσκολίες, όπως η αδυναμία άμεσης ανάβασης, απόλυτο σκοτάδι, χαμηλές θερμοκρασίες, δύσκολο έδαφος, προβλήματα υγείας κ.λπ. Τέτοιες καταδύσεις απαιτούν εξαιρετικά σοβαρή προετοιμασία, αξιόπιστο εξοπλισμό και καλά λιπανμένος εξοπλισμός. Όσον αφορά τον κίνδυνο, τέτοιες καταδύσεις μπορούν να συγκριθούν με τους καρχαρίες: οι σπηλιές μόνο στην κεντρική Φλόριντα έχουν ήδη θάψει περισσότερους από 400 δύτες.
3. Slackline
Στην τρίτη θέση στην βαθμολογία είναι το Slacklining ή το περπάτημα σε μια γραμμή τεντωμένη μεταξύ αντικειμένων. Αυτό απαιτεί ισχυρά σχοινιά από νάιλον ή πολυεστέρα, αλλά όχι πολύ σφιχτά. Εάν το σχοινί δεν είναι τεντωμένο, μπορεί να τεντωθεί σαν ελαστική ταινία εάν είναι απαραίτητο.
Ο βαθμός έντασης εξαρτάται από τους σκοπούς και τους στόχους του ισορροπίου. Είναι ευκολότερο να κινηθείτε κατά μήκος μιας σφεντόνας που τεντώνεται σαν κορδόνι και να εκτελείτε διάφορα επικίνδυνα ακροβατικά. Επίσης, ο αθλητής επιλέγει την παρουσία ή την απουσία ασφάλισης. Παρεμπιπτόντως, ο ζυγοσταθμιστής δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί όταν περπατάτε σε σφεντόνα. Το παγκόσμιο ρεκόρ για το υψηλότερο slackline καταγράφηκε το 2016 από τον Stefan Sigrist στις πλαγιές του Κιλιμάντζαρο.
2. Heli-σκι
Το αλπικό σκι είναι ένα από τα πιο ακραία στον κόσμο. Είναι ένα άλμα από ένα ελικόπτερο και κατεβαίνει σε μια άθικτη και απροετοίμαστη πλαγιά. Η χρήση αεροπορικών μεταφορών σάς επιτρέπει να βρείτε διάφορες επιλογές για διαδρομές χιονιού, όπου δεν υπάρχει άλλος τρόπος για γρήγορη ανάβαση.
Ο κύριος κίνδυνος για τους σκιέρ προέρχεται από πιθανές χιονοστιβάδες και απροσδόκητα εμπόδια, όπως τρύπες που κρύβονται κάτω από τον πάγο ή ξαφνικά δέντρα και χιονισμένους βράχους.Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, για να διασφαλιστεί η ασφάλειά τους, ένας σκιέρ πρέπει να διαθέτει αισθητήρες χιονοστιβάδας, φτυάρι και άλλο εξοπλισμό για την αναζήτηση ατόμων σε χιονοστιβάδα.
1. ΒΑΣΗ άλμα
Σε ορισμένες χώρες, το βασικό άλμα απαγορεύεται από το νόμο. Πράγματι, ένα από τα πιο επικίνδυνα extreme sports είναι το άλμα με ένα ειδικό αλεξίπτωτο από διάφορα αντικείμενα σε χαμηλό υψόμετρο. ΒΑΣΗ. Είναι ένα αρκτικόλεξο από αγγλικές λέξεις: κτίριο (κτίριο, σπίτι), κεραία (κεραία), εύρος (γέφυρα, επικάλυψη), γη (έδαφος), η οποία είναι μια λίστα σταθερών αντικειμένων για την εκτέλεση βασικών αλμάτων Η στιγμή της πτήσης διαρκεί πολύ λίγο και υπάρχει πιθανότητα να μην έχεις χρόνο να επιλέξεις τη σωστή θέση κατά το άνοιγμα του θόλου ή να συγκρούσεις με ένα εμπόδιο από μια ριπή ανέμου.
Οι προσπάθειες να πηδήξουν ανεξάρτητα, χωρίς δεξιότητες και επαγγελματικό εξοπλισμό, για παράδειγμα, από ένα πολυώροφο κτίριο, κατά κανόνα, οδηγούν σε σοβαρούς τραυματισμούς ή θάνατο. Από το 1981 έως το 2011, καταγράφηκαν περισσότερα από 150 περιστατικά: κάθε χρόνο, έως και 15 άτομα πεθαίνουν ενώ πηδούν.