Τώρα ζούμε σε μια εποχή που η ιατρική μπορεί να θεραπεύσει τις περισσότερες επικίνδυνες ασθένειες. Μερικές φορές, δεν χρησιμοποιούνται οι πιο ήπιες μέθοδοι (ειδικά στην περίπτωση της ογκολογίας), αλλά αν συγκρίνουμε με εκείνες τις μεθόδους θεραπείας που είχαν εφαρμοστεί στο παρελθόν, μπορούμε να πούμε ότι οι σύγχρονοι ασθενείς είναι πολύ, πολύ τυχεροί!
Εδώ είναι οι κορυφαίες 10 πιο θανατηφόρες και απάνθρωπες θεραπείες στην ιστορία.
10. Ραδιενεργό νερό για αρθρίτιδα και καρκίνο
Σήμερα, κάθε κακός μαθητής γνωρίζει ότι η ανεξέλεγκτη ακτινοβολία είναι πολύ επιβλαβής για την υγεία και πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος. Ωστόσο, όταν ο κόσμος έμαθε για την ακτινοβολία, τραβήχτηκε αμέσως ένα απροσδιόριστο σύμβολο ανάμεσα σε αυτόν και τη λέξη «θαύμα» και προσπάθησαν να την προσαρμόσουν, ακόμη και για ιατρικούς σκοπούς.
Για παράδειγμα, κατά την περίοδο από το 1918 έως το 1928 στα ράφια των αμερικανικών φαρμακείων θα μπορούσατε να αγοράσετε ένα προϊόν που ονομάζεται "Radithor". Περιείχε απεσταγμένο νερό, καθώς και ραδίου-226 και ραδίου-228. Αυτό το εκρηκτικό μείγμα έχει προταθεί ως θεραπεία για ψυχικές διαταραχές, αρθρίτιδα, ανικανότητα και καρκίνο του στομάχου.
Ο διάσημος παίκτης γκολφ και βιομηχανικός Eben Byers χρησιμοποίησε ενεργά ραδιενεργό νερό μετά από συμβουλές του γιατρού του. Πριν από το θάνατό του, κατάφερε να στραγγίσει 1.400 μπουκάλια, τρεις φορές τη θανατηφόρα δόση για τον άνθρωπο. Ήταν ένας υγιής άνθρωπος, τι μπορώ να πω.
Ωστόσο, τα αστεία είναι άσχημα με την ακτινοβολία, σταδιακά στερεί τους Byers από όλα τα δόντια, μέρος της σιαγόνας, και μαλακώνουν το κρανίο έτσι ώστε να κρεμάται ελαφρώς κάτω από τα δάχτυλα. Δύο χρόνια μετά την έναρξη της χρήσης του Radithor, ο Byers πέθανε. Ωστόσο, ο θάνατός του εξυπηρετούσε μια καλή υπόθεση - οι ΗΠΑ και τότε οι ευρωπαϊκές αρχές έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή στα ραδιενεργά φάρμακα και τελικά τους απαγόρευσε το 1935.
9. Λοβοτομή για ψυχικές διαταραχές
Αυτή η σκληρή διαδικασία, που αναπτύχθηκε από τον Δρ. Antonio Egas Moniz, τοποθετήθηκε ως μέσο σωτηρίας σε απελπιστικές καταστάσεις, με διάφορες ψυχικές ασθένειες. Η λοβοτομή περιλαμβάνει την εκτομή ή την αποκοπή ενός από τους λοβούς του εγκεφάλου.
Δυστυχώς, αυτοί που κατάφεραν να επιβιώσουν από τη λοβοτομή μετατράπηκαν σε «λαχανικά» με αδύναμη βούληση και παθητική ζωή που δεν ήταν σε θέση να λάβουν ανεξάρτητες αποφάσεις. Επομένως, δεν μπορούσαν να ζήσουν κανονικά στην κοινωνία.
Ένα από τα πιο διαβόητα θύματα λοβοτομής ήταν η Rosemary Kennedy, αδελφή του 35ου Προέδρου John F. Kennedy. Μετά τη χειρουργική επέμβαση, παρέμεινε διανοητικά στο επίπεδο ενός παιδιού δύο ετών και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής της σε ανάγκη συνεχούς φροντίδας.
8. Ηλεκτρική θεραπεία για ανικανότητα και ημικρανία
Κατά τη διάρκεια των σκληρών βικτοριανών χρόνων, η θεραπεία για τη στυτική δυσλειτουργία ήταν σκληρή.
Μερικοί γιατροί εξασκούσαν «γαλβανικά λουτρά» ή λουτρά με ηλεκτρόδια, τα οποία συγκλόνισαν τον ασθενή και έτσι έπρεπε να αποκαταστήσουν την εξαφανισμένη σεξουαλική του επιθυμία σε μόλις έξι συνεδρίες. Η ίδια θεραπεία φέρεται ότι λειτουργούσε για χρόνιες ημικρανίες.
Άλλοι βικτοριανοί γιατροί εξασκούσαν μια ακόμη πιο άγρια μέθοδο: η ράβδος από την οποία πέρασε το ρεύμα τοποθετήθηκε απευθείας στην ουρήθρα του ασθενούς. Η θεραπεία διήρκεσε 5-8 λεπτά και επαναλήφθηκε μία ή δύο φορές την εβδομάδα. Ευτυχώς, τώρα υπάρχουν πολλά καλά μέσα για ανδρική ισχύ.
7. Ηρωίνη για κρυολογήματα
Αυτό το φάρμακο συνδέεται τώρα με το έγκλημα, τη φτώχεια και τις ασθένειες. Αλλά υπήρχε μια εποχή που η ηρωίνη θεωρήθηκε φάρμακο και συνταγογραφήθηκε για ορισμένες ασθένειες. Στις αρχές του 20ού αιώνα, η ηρωίνη χρησιμοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη για τη θεραπεία του κρυολογήματος, του βήχα και ως ανακουφιστικού πόνου. Υπήρχε ακόμη και μια παιδική έκδοση για φάρμακα ηρωίνης.
Στη Ρωσική Αυτοκρατορία, η ηρωίνη χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του 1900 για τη θεραπεία της κατάθλιψης, με πρωτοβουλία του Δρ. A.N. Bernstein.
Ωστόσο, η επανεκτίμηση της βλάβης και των ωφελειών της ηρωίνης οδήγησε στο γεγονός ότι σταδιακά έπαψε να χρησιμοποιείται για ιατρικούς σκοπούς.
6. Βενζίνη από ψείρες
Μια από τις πιο επικίνδυνες μεθόδους θεραπείας χρησιμοποιήθηκε πριν από πολύ καιρό - στις αρχές του 20ού αιώνα. Η ίδια η διαδικασία ήταν εξαιρετικά απλή. Ήταν απαραίτητο να βυθίσετε το κεφάλι σας σε ένα δοχείο βενζίνης ή κηροζίνης για να αφαιρέσετε τους εισβολείς από το τριχωτό της κεφαλής.
Ενώ η θεραπεία με βενζίνη / κηροζίνη για ψείρες ήταν όντως αποτελεσματική, θα μπορούσε να ήταν θανατηφόρα εάν ο ασθενής περνούσε μετά από ανοιχτή φωτιά. Η σύγχρονη ιατρική μπορεί να λύσει αυτό το πρόβλημα με μεγαλύτερη ασφάλεια με φαρμακευτικά σαμπουάν.
5. Ο υδράργυρος από τη σύφιλη
Από τον 16ο αιώνα, ο υδράργυρος με τη μορφή αλοιφών και υποκαπνισμού χρησιμοποιείται ευρέως για τη θεραπεία της σύφιλης. Και το χειρότερο είναι ότι τέτοιες διαδικασίες επαναλήφθηκαν συχνά μέχρι το θάνατο του ασθενούς. Έτσι γεννήθηκε ένας έξυπνος για τους εραστές να περνούν «μια νύχτα με την Αφροδίτη και όλη τους τη ζωή με τον Ερμή».
Αλλά τι μπορούμε να πούμε για τον προηγούμενο 16ο αιώνα, όταν στις αρχές του 20ου αιώνα οι γιατροί έκαναν θεραπεία της σύφιλης με ένεση ναρκωτικών με υδράργυρο στο σώμα του ασθενούς!
Ευτυχώς, αυτή η φοβερή μέθοδος θεραπείας είναι τελικά παρελθόν μετά τη μαζική παραγωγή πενικιλίνης το 1943.
4. Σφάγια νεκρών φαλαινών για ρευματισμούς
Ο πόνος στους ρευματισμούς είναι ένας από τους περισσότερους σοβαροί τύποι πόνου που είναι γνωστοί στην ανθρωπότητα... Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σε μια προσπάθεια να το ξεφορτωθούν, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να κάνουν οτιδήποτε. Ακόμη και περάστε 30 ώρες σε ένα σφάγιο φάλαινας που αποσυντίθεται. Αυτή η αρχική μέθοδος θεραπείας εφευρέθηκε από τους κατοίκους της Νότιας Ακτής της Αυστραλίας και ασκήθηκε τον 19ο αιώνα.
Ο θάνατος από πόνο στις αρθρώσεις ή ασφυξία από τη δυσωδία είναι μια δύσκολη επιλογή, νομίζετε;
3. Κλύσμα καπνού ως σωτηρία για τον πνιγμό
Αυτή η βάναυση μέθοδος θεραπείας χρησιμοποιήθηκε τον 19ο αιώνα, κυρίως για την αναζωογόνηση πνιγμένων ανθρώπων. Η ιδέα πίσω από το «κλύσμα διάσωσης» ήταν ότι ο θερμός καπνός καπνού θα έφτανε στους πνεύμονες, θα αφαιρούσε την υπερβολική υγρασία και θα βοηθούσε στην αποκατάσταση της αναπνοής. Και η νικοτίνη στον καπνό θα κάνει την καρδιά σας να χτυπά γρήγορα και σκληρά.
Στα επιχώματα του Λονδίνου υπήρχε ακόμη και ο απαραίτητος εξοπλισμός για ένα κλύσμα καπνού, το οποίο παρέχεται ευγενικά από τη Royal Humane Society στους κατοίκους των πόλεων. Πραγματοποιήθηκαν επίσης μαθήματα μάστερ με τη συμμετοχή ζωντανών πόλεων και κατοίκων της πόλης.
2. Σοβαρή πείνα από αορτικό ανεύρυσμα
Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι γιατροί προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν το ανεύρυσμα της αορτής μειώνοντας τη δύναμη με την οποία η καρδιά άντλησε αίμα. Ένα από τα αμφιλεγόμενα σχήματα που χρησιμοποιήθηκαν για να επιτευχθεί αυτό ήταν γνωστό ως Tuffnell Diet.
Η περιγραφή του βρίσκεται σε ιατρικά κείμενα από το 1901:
- δύο ουγγιές ψωμί και βούτυρο και δύο ουγκιές γάλα για πρωινό,
- τρεις ουγγιές κρέατος και τέσσερις ουγγιές γάλακτος ή κόκκινο κρασί για μεσημεριανό γεύμα,
- δύο ουγγιές ψωμιού με δύο ουγγιές γάλα για δείπνο.
Μια ουγγιά είναι 28,3 γραμμάρια. Δεν ξέρουμε αν αυτή η μέθοδος θεραπείας βοήθησε πολλούς, αλλά το γεγονός ότι μετά από βάναυση πεινασμό είναι αναμφίβολα.
1. Μέρη των πτωμάτων ως θεραπεία για την επιληψία και άλλες ασθένειες
Η φράση «είσαι αυτό που τρως» μπορεί να ακούγεται μάλλον δυσοίωνο όταν θυμάσαι ότι για εκατοντάδες χρόνια, μέχρι το 1890, τα ανθρώπινα πτώματα χρησίμευαν ως συστατικό σε διάφορα φάρμακα. Ίσως η χρήση αυτών των ναρκωτικών δεν ήταν η πιο επικίνδυνη μέθοδος αντιμετώπισης διαφόρων ασθενειών, αλλά ήταν σίγουρα το πιο κακό.
Τα πιο κοινά συστατικά των πτωμάτων φαρμάκων ήταν αίμα, λίπος, οστά και σάρκα. Πολλοί εκτελεστές έλαβαν εντολές για μέρη του σώματος ενός εγκληματία που καταδικάστηκε σε θάνατο. Και το 1664, το βιβλίο "Το πλήρες βιβλίο της χημείας" δημοσιεύθηκε ακόμη, το οποίο περιέγραψε λεπτομερώς ποιο πτώμα είναι καλύτερο να χρησιμοποιηθεί για την προετοιμασία μιας θεραπείας υγείας και τι να κάνει με αυτό.
Ένα από τα πιο δημοφιλή φάρμακα της εποχής φτιάχτηκε από λαθραία αιγυπτιακή μούμια. Χρησιμοποιήθηκαν κονιοποιημένα υπολείμματα για τη θεραπεία επιληπτικών κρίσεων, μώλωπες και αιμορραγία.